dinsdag 28 oktober 2014

Playmobil

Waar grote meisjes klein in zijn...

Deze maand was ik weer jarig en op de vraag wat ik voor mijn verjaardag wilde stond Playmobil bovenaan mijn lijstje. Op de doos staat 4-10 jaar en laat ik er niet omheen draaien; Ik ben 47 geworden. Maar ik weet wel zeker dat ik niet de enige ben die het nog steeds leuk vindt. 

Wie had het vroeger niet. Ik zie nog die oranje koffer, de paarden, cowboys, indianen en de eenvoudige poppetjes in geel, blauw, groen en rood en wit. 

Het begon in 1974 met indianen, wegwerkers en ridders


En is inmiddels uitgegroeid tot alles wat je je maar bedenken kan. Van de echte wereld tot de fantasiewereld. 

Toen we nog kinderen waren, was het gewoon ons speelgoed. Tot we ermee uitgespeeld waren. Daarmee verdween het weer, verdrongen door een andere interesse. 

En nu, 40 jaar later, kreeg ik opeens weer de kriebels. 

Dus ben ik weer de blije bezitter van een groeiende verzameling. Maar wel met een dubbele functie.

1. Voor mezelf om herinneringen uit mijn leven te verbeelden:

Zoals bv. mijn eerste huis (ongeveer) aan de Tielsestraat in Maurik,


Mijn leven als één van een tweeling en zwemles met watervrees


Ongewilde salto's van de trap en een koprol naast de rubberboot


Wild West in Neerijnen en het einde van een fijne tijd


Mijn lieve poezen Siouxie en Vyvyan

En mijn arbeidsverleden en prins op het witte paard ;)


2. Voor de kleinkinderen om leuk mee te kunnen spelen en hun eigen herinne- ringen mee op te bouwen en wie weet om later net als ik hun herinneringen weer vorm te geven om vervolgens hun kleinkinderen...

Ze kunnen hun lol nog op want ik heb genoeg herinneringen om een playmobil dorp mee te vullen.

maandag 27 oktober 2014

Prie(t)Praat

Als laatste maar zeker niet het minst belangrijk is hier dan ook mijn werkkamer. 

Mijn werkplek heeft alles wat ik nodig heb, om te maken wat ik maken wil.

Een prettig bureau, een naaimachine, een typemachine, oude stoffen en nieuw behang. Schrijf-, teken- en schildersspullen, boeken vol inspiratie, wol, papier, hout, klei en en en... 





Met het afronden van mijn werkplek is mijn huis af. Nu kan ik eindelijk echt aan de slag met alle ideeën die in mijn hoofd springen en vechten om als eerste op mijn blog te mogen verschijnen.

Van het heden en uit het verleden. Van PriePraat tot prieTpraat. 

Gewoon gezellig alles wat ik delen wil!

zaterdag 18 oktober 2014

"Keukenprinses"

Eens droomde ik ervan om kok te worden. Op school moesten we onszelf schilderen als wat we wilden worden. Ik schilderde mezelf voor een groot restaurant. 

Ik herinner mij nog als de dag van gister dat ik mijn moeder mocht helpen met het maken van spaghetti. Ik denk dat dat het eerste is wat ik in mijn leven heb gekookt. Nu ik het erover heb, denk ik dat ik de spaghetti in de pan mocht doen en het bouillonblokje toe mocht voegen. Maar  ik voelde me een hele kok.

Ik ben geen echte keukenprinses en de ambitie om kok te worden is volledig verdwenen. Maar ik heb wel heel wat in de keuken gestaan tot zo'n 20 jaar geleden en ik vind koken nog steeds wel  leuk (of is het lekker). Je voelt hem misschien al aankomen. Mijn 2e huis heeft dus ook een keuken.



In de kast staan de potten met spaghetti, macaroni, rijst etc. In een schaal op het aanrecht bewaar ik de aardappelen, uien en paprika. Het servies is een dikke knipoog naar het "Fris Edam"servies wat we vroeger hadden. Grapefruits mogen in mijn keuken niet ontbreken en ook peren mag ik graag eten.



En dit zijn 2 van mijn favoriete kookboeken. In het elektro ovenboek staat het perfecte appeltaart recept en in Lacock Tea Time Recipes verrukkelijke scones.


woensdag 15 oktober 2014

Slaapkamergeluk

Meer dan slapen alleen...

In mijn tweede huis heb ik ook een slaapkamer. 


Naast het slapen,  bewaar ik hier ook mijn kostbare spulletjes en herinneringen. Zoals mijn favoriete boeken, foto's, kaarten, brieven, de plakboeken en het herbariumschriftje van mijn oma.



Of duik ik achter mijn bureautje om te schrijven, te plakken, te lezen en te spitten in het verleden van mijn (bet over)grootouders.


Het briefpapier ligt al klaar. Wel leuk om na zo'n 30 jaar te antwoorden op een brief :)

dinsdag 14 oktober 2014

Paddenstoelenwandeling

Zaterdag 11 oktober werd er door de boswachter van Gelders Landschap & Kasteelen een paddenstoelenexcursie georganiseerd. Omdat ik rond deze tijd altijd de paddenstoelenkoorts krijg, heb ik mij daarvoor aangemeld. Gewapend met fotocamera ben ik naar het parkbos van landgoed Waardenburg en Neerijnen gereden. Er konden 40 mensen mee, verdeeld over 2 groepen. Een groep met alleen volwassenen en een groep met  kinderen en hun ouders. Na nog even wat heen en weer rennen tussen de 2 groepen won het kind in mij :)



Boswachter!!! Meneer de boswachter!!! riepen 2 kaboutermeisjes steeds als ze weer een paddenstoel gevonden hadden. 

In de krant stond dat er in dit bos ooit 285 verschillende soorten waren geteld. Jammer genoeg was dat deze keer niet het geval. Maar ik heb toch weer een paar leuke exemplaren kunnen fotograferen.





Maar wil je de alom bekende vliegenzwam zien dan zul je naar een ander bos moeten (naaldbomen). Die kom je hier niet tegen. 







De komende weken worden er meer paddenstoelenwandelingen georganiseerd door het Gelders Landschap & Kasteelen en andere stichtingen. 

Hopelijk is het dan wel iets beter weer...

donderdag 9 oktober 2014

Paddenstoelentijd

Momenteel kom ik wekelijks in Oldenzaal. Daar maak ik dan een wandelingetje met hond Tara. Meestal is dat een rondje om de vijver maar als ik bij het oversteken naar rechts kijk, loopt de weg omhoog. Dat maakte mij nieuwsgierig want wat zou daar achter te zien zijn. Dus ben ik maar eens rechtsaf geslagen en wat bleek...


een bocht :)


Maar toen ik nog een stukje doorliep, zag ik deze joekels van paddenstoelen.

Mooi hè!

Dat is dan weer de charme van de herfst. Hoewel paddenstoelen het hele jaar door aanwezig zijn, is het nu echt paddenstoelentijd.

Het bos roept!


donderdag 2 oktober 2014

Nazomer

Het is weer zover. Afscheid nemen van de zomer. Pittig!

Doe mij maar de aangename warmte van de zon, de heldere kleuren van de natuur, de vrolijke bloemetjes in de bermen en de fruitbomen die van bloei overgaan tot het afstaan van hun smakelijke fruit.

Maar afgelopen weekend was het nog zonnig. Dus zonder jas, op de de fiets, mobiele telefoon in de zak en gaan. De paden op, de lanen in (in ons geval de dijk)  richting het dorpje Rijswijk waar ik in "de eighties" ben opgegroeid.

Om de haverklap moet de telefoon uit mijn zak om foto's te maken van al die mooie uitzichten.

Blik op Amerongen:


Met de klok mee:
Stellingmolen de Hoop. Een in 1873 gebouwde korenmolen.
De hervormde kerk in Maurik. Gebouwd in 1373 / 16e eeuw.
Kijkend naar Wijk bij Duurstede met zijn molen, kerk en kasteel.
Het molengat in Rijswijk (Gelderland). Molen de Hoop, type grondzeiler. Een korenmolen uit 1703.
De Roodvoet. Steenfabriek in Rijswijk (gelderland). Een boom groeit uit de pijp.


Tot de appels en peren op tafeltjes langs de dijk verschijnen. Dan staat de herfst onverbiddelijk klaar om het van de zomer over te gaan nemen.