dinsdag 28 oktober 2014

Playmobil

Waar grote meisjes klein in zijn...

Deze maand was ik weer jarig en op de vraag wat ik voor mijn verjaardag wilde stond Playmobil bovenaan mijn lijstje. Op de doos staat 4-10 jaar en laat ik er niet omheen draaien; Ik ben 47 geworden. Maar ik weet wel zeker dat ik niet de enige ben die het nog steeds leuk vindt. 

Wie had het vroeger niet. Ik zie nog die oranje koffer, de paarden, cowboys, indianen en de eenvoudige poppetjes in geel, blauw, groen en rood en wit. 

Het begon in 1974 met indianen, wegwerkers en ridders


En is inmiddels uitgegroeid tot alles wat je je maar bedenken kan. Van de echte wereld tot de fantasiewereld. 

Toen we nog kinderen waren, was het gewoon ons speelgoed. Tot we ermee uitgespeeld waren. Daarmee verdween het weer, verdrongen door een andere interesse. 

En nu, 40 jaar later, kreeg ik opeens weer de kriebels. 

Dus ben ik weer de blije bezitter van een groeiende verzameling. Maar wel met een dubbele functie.

1. Voor mezelf om herinneringen uit mijn leven te verbeelden:

Zoals bv. mijn eerste huis (ongeveer) aan de Tielsestraat in Maurik,


Mijn leven als één van een tweeling en zwemles met watervrees


Ongewilde salto's van de trap en een koprol naast de rubberboot


Wild West in Neerijnen en het einde van een fijne tijd


Mijn lieve poezen Siouxie en Vyvyan

En mijn arbeidsverleden en prins op het witte paard ;)


2. Voor de kleinkinderen om leuk mee te kunnen spelen en hun eigen herinne- ringen mee op te bouwen en wie weet om later net als ik hun herinneringen weer vorm te geven om vervolgens hun kleinkinderen...

Ze kunnen hun lol nog op want ik heb genoeg herinneringen om een playmobil dorp mee te vullen.