woensdag 30 september 2020

Rariteitenkabinet

Mijn "Happy desk" heeft er weer een pronkkastje bij.


Ik houd van de natuur. Vooral de periode waarin alles groeit, bloeit en vliegt. Nou is dat op zich niet zo vreemd. Er zijn vele natuurliefhebbers met mij. Een interesse die misschien niet iedereen met mij deelt is die van de dode beestjes. In de loop van de tijd heb ik heel wat van die dode beestjes en andere natuurresten in een trommeltje gelegd om er uiteindelijk "iets mee te doen. En uiteindelijk was nu. Ik maakte een "rariteitenkabinet".


Daarvoor gebruikte ik 8 lege sigarenkistjes uit de voorraad kistjes gekregen van mijn vader. De dekseltjes gingen eraf waarna ik de kistjes verfde met beits (puur pallisander). Daarna lijmde ik de kistjes aan elkaar met houtlijm. 4 rechthoekige samen en 3 vierkante eronder. In het kistje rechtsboven plakte ik het 8ste kistje wat er mooi tussen paste. 
Met een stanleymes sneed ik plankjes en smalle "leggertjes" uit de dekseltjes en die plakte ik met houtlijm op de gewenste plek.


Hierboven zie je verschillende veertjes en in het buisje snorharen van de katten die ik regelmatig in huis tegenkom. In de flesjes zit ook kattenmateriaal. 


Hier zie je een schedeltje van een overleden ratje en van 2 muisjes die ik tegenkwam tijdens het tuinieren. Een flesje met wat botjes en flesjes met wespen en wespachtigen.


We hebben in een groot aquarium al een aantal jaren garnalen en het is me een paar keer gelukt hun uitgepelde jasjes uit het water te vissen. Van alle drie de soorten één. 


Buiten vond ik een aantal motten (waaronder de buxusmot) en ook die gingen in een vitrine. Die ik overigens ook allemaal zelf maakte met karton, stevig plastic folie, alleslijm en washitape.


Ook eierschalen die ik her en der vond hebben nu een mooi plekje gekregen.


En hier zie je de bijen en verschillende hommels. Omdat ik alleen bij de gedachte aan opprikken met een speld al de kriebels krijg zitten ook die in kleine glazen flesjes. Met daaronder, last but not least de zaaddozen waarover ik in mijn vorige blogpost al schreef. 

Tijdens het schrijven en plaatsen van foto's kruipt er een bepaalde gêne over me heen. Niet een beetje typisch deze interesse?? Nou moet ik wel zeggen dat de bewaarbehoefte niet voor alle dode diertjes geldt. Ergens komt er een grens van "mooi" naar Jakkes! (En dat terwijl een dikke vette vlieg er toch prachtig uitziet met zijn bruine ogen, parelmoer groene lijf en heldere vleugels... ;)

Zo'n 25 jaar geleden had ik ook een kleine verzameling. Toen ging ik regelmatig naar het strand en nam ik een aantal dode krabjes mee naar huis die een lange tijd lagen te pronken in een vitrinekastje in de hal. Op enig moment sloeg mijn bewondering om in gruwel en heb ik ze met de griezels in mijn lijf (ik voel het nog) en met behulp van een stokje in de afvalbak geschoven en in de kliko gemikt.

Kijken hoe lang het bij mijn nieuwe verzameling duurt voordat de gruwel het weer wint van de bewondering :)

maandag 21 september 2020

Zaden

Afgelopen zomer bestelden we leuke wicker "rotan"tuinstoelen en bij het bezorgen reageerde de chauffeur erg enthousiast op mijn "verwilderde" tuin. Ik zei hem dat als hij mij zijn adres wilde geven, ik hem na het oogsten van de zaden een verzameling zou toesturen. I.p.v het adres werd het een snel telefoontje van hem naar mij om zijn nummer op te slaan. Na een paar maanden was ik niet meer zeker of het nummer bij de man hoorde dus stuurde ik een sms met de vraag of hij die ene bezorger was. (zonder teveel info vrij te geven want ik wilde wel zeker weten dat ik met de juiste man te maken had ;) Zaden! reageerde hij. De goede dus. 

Belofte maakt schuld en zo ben ik weer aan het verpakken geslagen. Wederom maakte ik de zadenzakjes zoals te zien op het blog Ogenzalf en vulde ze met verschillende zaden uit mijn tuin. Leuk om te doen en leuk om te ontvangen.

Bij het oogsten van de zaden werd ik mij weer opnieuw gewaar van de verschillende zaaddozen. De ene mooier dan de ander. Er zitten werkelijk kunstwerkjes tussen. Zoals natuurlijk de lampionplant, Papaver, Penningkruid, Zegekruid, Juffertje in 't groen, Acanthus (? - wie het weet mag het zeggen), en Akelei.


Die gooi ik dan ook niet weg.  Die gaan in mijn natuurkastje / rariteitenkabinet in wording. 

maandag 14 september 2020

Mijn "Happy Desk"

De meeste tijd van mijn zittend bestaan is aan de eettafel. Dat klinkt op zich een beetje saai maar dat is het niet. Op de eettafel staat mijn laptop en hij is omgeven door mijn knutselspullen. Meer heeft dit mens niet nodig.  (Ik heb het over mijn zittend bestaan. Ik heb natuurlijk ook een bewegend bestaan en dat is voornamelijk buiten).

De afgelopen periode ben ik bezig geweest met er een echte "happy desk" van te maken. Ik kan verheerlijkt kijken naar de werkplekken van verschillende instagrammers. Ik ruimde de boekenkast op en gaf de blikvangers een meer in het oog springende plek. Ook speurde ik mijn huis af naar kringloopvondsten die op hun beurt lagen te wachten.

Een Emra kruidenkastje toverde ik om tot inktpotjeskastje door het rekje eruit te breken, de achterwand op te knappen en er een plankje in te maken en het knoflookbakje wordt nu gevuld met mijn fineliners. 

Een kistje (krijtverf wit) en rekje kregen en flinke schuurbeurt om vervolgens opnieuw te beitsen. 


En wat ik niet had maar wel graag wilde hebben maakte ik zelf. Bij de Kwantum kocht ik het groene nepleer wat ik in een eerder bericht al liet zien (en er in het echt groener uitziet) en na het gebruik voor mijn schrijfkist had ik de smaak te pakken en maakte ik ook een bureaulegger, een hoes voor mijn Ipad, een mat voor onder mijn laptop, nog een journal, een pennenrol en 2 onderzetters. Toen moest ik mezelf echt een halt toeroepen. Genoeg is genoeg!

Wat nog miste was een brievenbakje en aangezien ik nog triplex had liggen besloot ik die ook zelf te maken, net als mijn al eerder gemaakte pennenlegger.

Ik ben er helemaal happy mee. Klaar voor een volgend Happy project.

    maandag 31 augustus 2020

    Kleinzoon, Knutselen en Kilo's

    Ook kleinzoon Tim heeft inmiddels zijn logeerpartijtje erop zitten en ook voor hem werd het een waar feest. We speelden spelletjes, aten (weer) patat, pannenkoeken, pizza en spareribs, knutselden er lustig op los, hielden 2x een zolderbioscoopavond met chips en gingen naar het Marechaussee museum.

    De eerste avond werd er al begonnen met een mooi herinneringskistje en dag 2 stortte Tim zich vol overgave op zijn meteoriet.


    Ook gingen we op steentjesjacht en hoe geweldig is het als je dan een steentje vindt in de vorm van een hartje! Aan de slag met de rode porseleinstift.


    Hoewel we bedacht hadden, net als met zijn zus, naar het Flipje museum te gaan had zijn grote broer zijn fotoboekje erbij gepakt en Tim enthousiast gemaakt voor het Marechaussee museum waar híj met mij naartoe geweest was. Tja, zeg dan maar eens nee. Dus stapten we samen in de auto en gingen richting Buren. (Helaas kon opa niet mee aangezien het museum niet echt mindervalide vriendelijk is) 


    (De voertuigen blijven het leukst dus natuurlijk ging oma met liefde in de regen staan zodat hij in alle auto's kon klimmen en aan alle knoppen kon zitten.

    Bij de stadsmuur staan oude kanonnen en nadat we deze geladen hadden met de 'niet te tillen' kogels stond Tim garant voor de veiligheid van het stadje.


    Na deze geslaagde dag werd er weer verder geknutseld aan cadeautjes voor pappa en mamma.


    Het hartje kreeg naast de rode kant ook een gouden kant met gesmolten embossingpoeder en er werden lucifersdoosjes versierd en gevuld met een lief briefje en een klein groots cadeau. Je zult het maar krijgen! 


    Na de laatste dag afgesloten te hebben met het verzoeknummer spareribs zat het er weer op. Met een mooie gevulde schatkist brachten we onze kleinzoon blij en voldaan weer naar huis. Ik dénk dat hij volgend jaar wel weer staat te trappelen.

    (en ik ga even de strijd aan met de kilo's die deze 3 feestweken mij gebracht hebben ;) 

    vrijdag 21 augustus 2020

    Patat, Pizza, Pannenkoeken

    en een knutsel oma. Dat blijkt toch wel de sleutel tot een succesvol logeerpartijtje. Vorige week was Evy aan de beurt. Met smart wachtte ze de afgelopen 2 jaar tot ook zij de magische leeftijd van 6 jaar had bereikt en haar jaarlijkse logeeravontuur kon gaan beginnen. 2 jaar waarin ze haar grote broer in de zomervakantie enthousiast zag vertrekken en vol toffe verhalen weer thuis zag komen. Dit jaar werd ze 6 en hoewel het even spannend was vanwege Corona kon het "nog zoveel nachtjes slapen en dan...!" gelukkig toch beginnen.

    Het programma is zondagmiddag ophalen en woensdagavond thuisbrengen en daartussenin FEEST!! Lievelingseten, later naar bed, een bioscoopavond op zolder, spelletjes en in evy's geval knutselen,  héééél véééél knutselen. 

     

    Na bij aankomst eerst een spelletje memory gespeeld te hebben en de buikjes rond gegeten te hebben met patat en een kaassouflé  werd de vraag: "Wanneer gaan we knutselen" op me afgevuurd. (En bij die ene keer zou het niet blijven ;) Dus haalde oma een sigarenkistje van zolder en met rode, blauwe en gele acrylverf werd een mooi paars met groen kistje geverfd. Terwijl we bij de snackbar op onze frietjes stonden te wachten stelde ik voor een paar mooie steentjes tussen het grind te zoeken zodat deze met porseleinstiften omgetoverd konden worden in mooie edelstenen. 


    Met een koperkleurige metalen bij, embossingpoeder en stempels werd het kistje nog mooier gemaakt (ook de zijkanten kregen vlinders en bloemen) en ook kregen de steentjes een gouden touch. De goudvondst tussen het aquariumgrind was natuurlijk helemaal het einde. Daar zouden de broers maar wat jaloers op zijn. 


    En natuurlijk moesten er ook 2 boekjes gemaakt worden. Eén voor Evy en 1 voor haar vriendin. 

    Een lege pizzadoos, mooie vellen gekleurd en wit papier vouwen en beplakken met in hartjes geknipt lijntjespapier aangevuld met wat opbergvakjes maakte er prachtige plak/schrijfboekjes van en de naam/kralenhanger aan de achterkant maakte het helemaal af! Terwijl Evy in dromenland was naaide ik het geheel in elkaar.


    Ook had ik bij de kringloopwinkel 2 kop en schotels gekocht om stekjes in te planten. Een stekje van de pannenkoekenplant (Pilea peperomioides) en van de bommenwerper (Kalanchoe daigremontiana) 


    Naast het vele knutselen gingen we ook nog naar het Flipjemuseum, maakten we een wandeling langs alle volle appels en peren boomgaarden en aten we ijsjes. 

    Evy  ging moe maar voldaan met een hoofd vol verhalen en een tas vol met herinneringen weer naar huis en Tim staat te trappelen van ongeduld. Want alles in die tas, dat wil hij ook. Vooral het goud haha maar ik heb Evy moeten beloven dat niet te doen. Dan maar kijken of er een mooie meteoriet uit de ruimte te vinden is ;)  Nog 2 nachtjes slapen...

    zondag 9 augustus 2020

    Spencerian Penmanship

    Ken je dat? Dat het je maar niet  lukt om in een journal te beginnen...  

    Ik maakte al heel wat junk journals met de bedoeling er enthousiast in te gaan schrijven maar van schrijven is het tot nu toe niet gekomen. De beruchte eerste bladzijde en mijn handschrift vormen een groot obstakel. In 1 van de boeken heb ik een keer 2 pagina's volgeschreven maar deze hebben het uiteindelijk niet overleefd. Toegegeven is het iets tussen mijn oren want zo vreselijk is  mijn handschrift niet maar het is niet stabiel. Los, vast, recht, schuin.

    Vroeger wilde ik graag schuin schrijven maar zo kreeg je het niet geleerd op school en daarom is het nooit iets blijvends geworden. Ook doordat de computer het schrijven met de pen over nam. Mijn "schrijfspieren" raakten zo buiten gebruik dat mijn handschrift steeds slordiger werd. Zeker als je met de hand net zo snel probeert te schrijven als je met een toetsenbord typt.

    Toen stuitte ik op het Spencerian handschrift dat werd ontwikkeld in 1840 door Platt Rogers Spencer om (zakelijk) snel en leesbaar te schrijven en wat ik ook herken als de schrijfstijl zoals mijn ouders het hebben geleerd. 

    Ik downloadde een boekbestand uit 1906 en maakte er weer een echt boekje van.

    Het handschrift bestaat uit een aantal principes. Een schuine rechte lijn, een gebogen lijn naar links en een gebogen lijn naar rechts. Alle kleine letters worden met die 3 lijnen gevormd. 

    Voor de hoofdletters komen daar nog 3 ronde vormen bij.

    Na het analyseren en oefenen van de letters ging ik verder met de 1000 meestgebruikte woorden.  

    Er moet nog wel een beetje aan geschaafd worden. De letters moeten iets constanter, iets schuiner en minder rond, de lussen iets langer en de stokken iets korter.

    Nog even oefenen dus maar dan houdt geen eerste bladzijde mij nog tegen!

    (Mocht je ook geïnteresseerd zijn in Spencerian script? Klik dan *hier* )

    zondag 2 augustus 2020

    Na een aangenaam verpozen

    Krijg ik de kist.


    Mijn vader is een enthousiast sigarenroker. Justus van Maurik, Olifant, Oud Kampen, Cubanen, Havanna's, Corona, Tuitknak, Bolknak... Zo'n beetje elke verjaardag en vaderdag is een sigaar een  welkom cadeau. Soms in kistjes, soms in  kokertjes en soms in een mooie assortimentskist. En die kistjes en kisten komen op enig moment mijn kant op. Zo ook een assortimentskist van Compaenen. 


    Sinds ik junkjournals maak, die (ook) bedoeld zijn om te gebruiken als "dagboek" is mijn aandacht vooral gericht op alles wat met schrijven te maken heeft. Zo was ik al een tijdje aan het nadenken over het maken van een schrijfkist met een van de sigarenkisten in mijn achterhoofd. De kist van Compaenen had daarvoor een geschikt formaat hebben. Ik haalde het binnenwerk eruit en gaf hem een flinke schuurbeurt. Daarna schilderde ik binnen en buitenkant met acrylbeits in de kleur noten. Ik bekleedde de binnenkant en maakte een (verwijderbare) vakkeninleg. Op het deksel stempelde ik een afbeelding van "pen nibs" en tot slot lakte ik de buitenkant nogmaals. 



    Een voor foto heb ik niet gemaakt wat achteraf wel jammer is maar het eindresultaat laat ik natuurlijk graag aan jullie zien. 
    De journal maakte ik zelf van verschillend met thee gekleurd papier en de Parkerpennen kocht ik speciaal voor deze kist. De overige vakken bevatten nu aquarelverf, een datumstempel en een papierclip en in de klep bewaar ik "prompts" van Maud Hiemstra mocht ik even niet weten waarover te schrijven.



    Op YouTube kwam ik op het kanaal van Rootzz Journals een tutorial tegen voor het maken van je eigen Writers box. Absoluut een kijkje waard! (Ze maakt en verkoopt overigens ook prachtige Junkjournals)

    donderdag 16 juli 2020

    Vogelen

    Tja, Corona. Ook op mij heeft het zijn weerslag. Het zorgde voor een persoonlijke lockdown. Omdat we allebei tot de risicogroep behoren zijn we gedurende de hele periode maar 3x naar de stad geweest. Verder bleef het leven beperkt tot de dorpssupermarkt en de mantelzorg. (Waarbij van mijn lockdown dan weer helemaal geen sprake is. Vreemd, hoe het werkt in het brein.) Vrolijk ben ik er al met al niet van geworden. Maar daar zal ik niet alleen in staan. Het leven is dof. 


    Voor de vogels lijkt het een heel ander verhaal. Zoveel als de laatste tijd heb ik in mijn directe omgeving niet eerder gezien. Mussen vinden lekkers in en onder de appelboom en als ze ergens van schrikken vliegen ze er met tientallen tegelijk vandoor.


    Ik zit veel aan de tafel bij het raam en elke keer als er vogels verschijnen neem ik een duik naar mijn fotocamera. Zeker als de lijster langskomt. Ik vind hem zo prachtig met zijn spikkels.


    En vorige week leek het of de jonge zwaluwen vliegles kregen. Ze vlogen in een groep in het rond en landden op de schutting en op de dakrand. Niet eerder kwamen ze zo dicht langs het huis gescheerd.


    De putter zat fluitend in de appelboom om zijn soortgenoten te waarschuwen dat er een heerlijk luizenmaal op ze zat te wachten. (De boom ziet er inmiddels niet uit maar spuiten wil ik niet. Mocht je een vogelvriendelijke tip hebben dan houd ik mij aanbevolen. Anders gooi ik 'm eruit)


    Ook de houtduif kwam op visite. Het was me nooit eerder opgevallen dat hij zo'n mooie gestreepte kraag heeft.


    En vandaag kwam de groenling langs. Er viel een hoop te snoepen in het komkommerkruid want hij bleef er aardig lang zitten sjorren aan de bloemen.


    Soms hipt er een kwikstaartje even langs. 


    De merels doen zich tegoed aan de wormen die ze in het gras weten te scoren.(of de smalle plantenstrook getuige de aarde die steeds op de tegels ligt.)  


    Zo schattig hoe de musjes al zelfstandig eten maar best nog wel gevoerd wilden worden door de ouders.


    Gelukkig is de verspreiding van het virus inmiddels zover teruggedrongen dat er weer veel mogelijk is en heb ik zelfs weer een bezoekje gebracht aan een kringloopwinkel. Nu maar hopen dat een 2e golf uitblijft. 


    Als de vogels dan ook nog glans geven aan de dag komt het met mijn stemming vast wel weer goed. Langzaam ontworstel ik mij aan mijn lockdown.