vrijdag 29 juli 2016

Keukenprinses

Sinds deze maand maak ik officieel deel uit van de brigade van De Proloog. Je weet wel, dat leuke wielercafé in Amerongen. (Laat je niet afschrikken door het woord wielercafé want het is voor de fietser, de wandelaar, de toerist, de toevallige voorbijganger en ga zo maar door). Woensdag en donderdag zijn mijn werkdagen maar vandaag was ik er ook. Er wordt al volop koffie met gebak geserveerd. De heerlijkste "baksels" komen er uit de keuken van Tuinderij Ganzert en ook in de keuken van de Proloog zijn mijn collega Rick en ik aan het bakken geslagen. Voor de lekkere trek is er dus al voor elk wat wils. 

Tijd voor een mooie lunchkaart nu.
Over het beleg van de verschillende broodjes werd al nagedacht. Gebaseerd op de verschillende wielerrondes zijn er een Frans, een Spaans, een Italiaans en een Hollands broodje. Maar hoe je het voor je neus krijgt is natuurlijk ook belangrijk. Het oog wil immers ook wat :)

Daarom ging ik vandaag de keuken in voor de opmaak van de broodjes. Ik begon met het broodje brie. Lekker met appel/perenstroop of honing, op een bedje van rucola en gegarneerd met walnoten. De mensen die "op het juiste moment op de juiste plek waren" waren dik tevreden over de smaak.


Daarna waagde ik mij aan het Spaanse broodje. Een combinatie van rucola, rauwe ham, zongedroogde tomaat, manchego  en een beetje tomatentapenade. Je zou er trek van krijgen hè! Ook deze werd met smaak verorberd door het testteam.


Tot slot was het Hollandse broodje aan de beurt. "Gewoon" met kaas en/of ham, komkommer en rucola. Deze hield ik lekker zelf. Wat heb ik gesmuld op weg naar huis! 


En alles is niet zomaar lekker maar nog Biologisch lekker ook. Mocht je in de buurt zijn en trek hebben in een smakelijk broodje... Ik zeg het nog 1 keer:

De Proloog in Amerongen :)

woensdag 27 juli 2016

Geluk zit in de kleine dingen

Alweer een tijdje staan er teksten op de labels van de Pickwick thee en aangezien ik nog weleens een bakkie thee drink komt er nog weleens zo'n label voorbij. Vaak heb ik er geen antwoord op maar soms zit er een leuke tussen. Zoals vandaag. Nou ben ik mij meestal wel bewust van de kleine gelukjes maar als het je door een theelabel gevraagd wordt en dat een reden mag zijn om er een kort blogberichtje aan te wijden is het extra leuk.

Als mij gevraagd wordt: Van welke kleine dingen word jij gelukkig?


Dan antwoord ik: Van 2 tortelduiven die een uitgebreide pauze nemen op een hek tegenover mijn huis. Dankjewel duiven voor dit kleine geluksmoment :)

dinsdag 26 juli 2016

Ik ga op reis en neem mee...

M'n paspoort!
Pas geleden mocht ik het oude paspoort van PriePraat zien en natuurlijk wilde ik er toen zelf ook één. En tadaaa...


Nu kan ik altijd mee op reis. Vandaag gingen we naar Oldenzaal. Dat is heel ver weg. Meer dan een uur rijden met de auto. Dus gordel om, paspoort op schoot en gaan.

Onderweg is er veel moois te zien en tussen Eck en Wiel en Oldenzaal kom je veel verschillende landschappen tegen. Boomgaarden, weilanden, bossen, heide, heuvels en waar ik zo gek op ben ook rivieren.


In Oldenzaal staat een heel mooi houten beeld. Als je op reis gaat maak je natuurlijk ook leuke foto's als herinnering. Dit leek me wel een leuke foto.


Toen ik dit hobbelpaard zag staan kon ik het niet laten er op te klimmen. Hop paardje hop :)

In het centrum staat de hele mooie St. Plechelmusbasiliek. Die was open vandaag. Je kon er zo inlopen als je dat wilde. Daar hadden we geen tijd voor maar voor een foto natuurlijk wel. 


Er is ook een stadstuintje. Die is niet zo groot maar er staan wel heel erg veel verschillende bloemen. Ik zag ook veel zaden zitten. Dat had PriePraat vast ook erg leuk gevonden.


Mijn eerste stempel staat al in mijn paspoort. Leuk hè!?


Vandaag zeg ik: Groeten uit Oldenzaal en op naar de volgende stempel :)

maandag 25 juli 2016

Breek me de bek open

De afgelopen weken wilde het bloggen  niet lukken. Wel willen en ook wel onderwerpen maar op het blog zetten ho maar. Het kwam niet uit mijn handen. Ook vandaag leek het weer niets te worden en ging ik met mijn ziel onder mijn arm de maar tuin in om  zaden van de Akelei te verzamelen. Zaden verzamelen word ik namelijk blij van. Naast de Akelei staat de ooievaarsbek.

'

Nooit eerder heb ik gekeken naar de zaden ervan maar nu er al veel bloemen uitgebloeid werd mijn aandacht getrokken. Deze geranium heeft zijn naam vast te danken aan de lange "ooievaarsbek" die er ontstaat zodra de bloemblaadjes afgevallen zijn.


Terwijl de "bek" groeit ontstaan er zaden in de knop. Vervolgens droogt het uit, wordt het bruin en daarna gebeurt het...


Opeens krult het eerste zaadje omhoog


Gevolgd door het tweede zaadje, daarna nog een derde en misschien nog wel een vierde en...


Ik vond het zo leuk dat ik er spontaan over wilde schrijven. Lang leve de natuur. Dat ze me maar weer veel mag inspireren :)

dinsdag 5 juli 2016

Foto's uit de oude doos.

RoosjeMijn hoorde laatst in een telefoongesprek met de kleindochter dat het weer rapportentijd is en vroeg, nieuwsgierig als ze is, of ik mijn oude rapporten ook nog heb. "Ja die heb ik nog" zei ik en ik gaf haar de doos waar ik ze in bewaar. Terwijl ze erin begon te zoeken ging ik verder met waar ik mee bezig was, nl armbandjes maken. Tot ik opeens een hoop gegiebel hoor. 


Daar zaten ze met zijn tweetjes RoosjeMijn en haar Stand In.  "Hé, voor handvaardigheid had je het laagste cijfer! Hoe kan dat?"  "Geen idee" zei ik. "Misschien vond ik het toen nog niet zo leuk of andere dingen leuker..."

Met dat antwoord namen ze genoegen en al giebelend speurden ze de overige cijfers af. Maar toen ging het gegiebel opeens  over in hard lachen. "Hé een oude treinkaart en zwemabonnement met foto. Wow, dat is lang geleden! Hahaha even kijken of je nog lijkt!"


"Ja haha dat is zeker lang geleden."reageerde ik. "Toch al gauw zo'n 35 jaar!" Terwijl ik vroeg of de dames uitgelachen waren gierden ze het opeens uit. Ik was vergeten dat ook mijn theoriecertificaat van mijn rijbewijs en mijn oude paspoort in de doos zaten.  Met hun handen hielden ze hun buiken vast. Ben jij dit?! 

"Hé, RoosjeMijn, ik maakte je Stand In zodat je niet alles zelf hoeft te doen, niet om samen de draak met mij te steken." zei ik glimachend.  Nog na giechelend ging de aandacht weer naar mijn paspoort. Dat vonden ze wel een interessant boekje. 

"Mag ik ook een paspoort?" Vroeg RoosjeMijn. "Natuurlijk mag jij ook een paspoort. Ga maar vast zitten voor de foto. Dat is leuk voor later." ;)

maandag 4 juli 2016

Flower Power

Alweer een tijdje geleden leerde ik via Instagram Mirjam kennen.  Door Cerebrale Parese is ze rolstoelgebonden en middels crowdfunding probeert ze het bedrag bij elkaar te krijgen om een aangepaste bus te kunnen kopen. Als 'vrouw van' weet ik nog wat een verademing het was toen bij ons de bus eindelijk een feit was. Toen ons leven zo drastisch veranderde moest alles met mijn auto en de rolstoel. Met de komst van de bus kon de scootmobiel mee, verdween het gehannes met de rolstoel in mijn auto krijgen en hoefde ik niet langer die rolstoel te duwen.

Maar terug naar Mirjam. Ook met het verkopen van zelfgemaakte spulletjes wordt er gespaard voor de bus en zo kwam ik op het idee om een bijdrage te leveren door wat te maken. Het heeft even geduurd maar uiteindelijk kwam ik op deze armbandjes. 


En nu heb ik de smaak te pakken. De houten bloemenknopen zijn op en ik kon ze helaas niet meer vinden maar ik hoop met het net bestelde alternatief net zulke leuke armbanden te kunnen maken. Morgen mag ik weer een paar uur mee als bijrijder in ónze bus. Ik weet nu al wat ik dan ga doen :)

En ik hoop dat ook mijn bijdrage Mirjam's bus weer een stapje dichterbij brengt.