KAPOT

Na het logeerpartijtje van kleindochter vorige week was kleinzoon deze week aan de beurt.  Van de wereld van een 7-jarig meisje kwam ik terecht in de wereld van een 7-jarige jongen met woorden als KAPOT, KOEKOEK, BRO. Met STOERE MOVES en zijn TABLET. Knutselen komt niet echt in het woordenboek van deze stoere knul voor. Maar naar huis zonder een cadeautje gemaakt te hebben voor thuis... Zo makkelijk kom je niet langs oma heen ;)

Dus kwamen de porseleinstiften weer voor de dag en werd er een glazen pot geregeld. Ook hier had oma niets in te brengen. De namen, hartjes, koekjes en snoepjes, het moest er allemaal op. Daarna waren de koekjes aan de beurt. Een rol Digistive koekjes en decoratiestiften van Oetker en je tovert een simpel koekje om tot iets bijzonders.

Nog maar nauwelijks uit de auto of het cadeautje moest al gegeven worden. Trots als hij was op het moois wat hij gemaakt had.

Was voorheen het woord VET een vergrootwoord (Vet groot, Vet klein, Vet stom of Vet leuk), tegenwoordig is KAPOT hét woord. Eén ding is zeker. Kleinzoon vond het logeerpartijtje KAPOT LEUK!

Logeerfeestje

Zondag tot en met woensdag hadden we kleindochter te logeren. Tot mijn grote plezier is ze erg creatief en stortte ze zich vol overgave op de creatieve bezigheden die ik voor haar had bedacht. Wat is er leuker dan zelfgemaakte cadeautjes mee te nemen als je weer naar huis gaat.

Ik had al lang geleden textielstiften en porseleinstiften gekocht die tot dan toe werkeloos op zolder hadden gestaan en maandag gingen we de stad in om twee shirtjes en een snackschaaltje te kopen.  

Alles werd vol overgave versierd. Geweldig hoe ongecompliceerd ze te werk ging en alle ideeën en adviezen van oma in de wind sloeg. Heel verstandig van haar en een lesje loslaten voor oma. 

Tussen het grint gingen we tot slot nog op zoek naar mooie steentjes. Na een grondige wasbeurt werden ze omgetoverd tot kleine kunstwerkjes. 

Hoe heerlijk is het om zo ongedwongen iets te kunnen maken. Gewoon wat er in je opkomt zonder regels en recht uit het hart. Oma kan duidelijk nog wat van haar leren :)

Uit de oude doos

Voor het internet tijdperk was mijn creatieve leven toch een stuk makkelijker. Zo'n 25 jaar geleden maakte ik deze 2 waterverfplaten. Geen knappe aquarels maar gewoon lekker ontspannen doen wat ik zo graag deed met een doosje kinderwaterverf en een blok aquarelpapier. Toen had ik nog geen last van perfectionisme, had ik niet het gevoel niet origineel te zijn en voelde ik mij niet geïntimideerd door alles wat veel mooier was dan mijn "kinderkunst". 

Maar wie mij volgt zal waarschijnlijk wel gemerkt hebben dat mijn perfectionisme (faalangst) mij behoorlijk parten speelt nu ik mijn teken en schilder hobby weer opgepakt heb. Het zet een flinke domper op dat wat ik het liefste doe.  En net als bij elke angst; hoe langer je 'm hebt hoe groter hij wordt. Er is maar 1 manier om hem te lijf te gaan namelijk door de confrontatie aan te gaan. Zal het me lukken...? (Retorisch :)

Terug naar de basis.

Er zijn van die dingen die ik zo graag wil kunnen. Handlettering was daar 1 van, vandaar de cursus die ik volgde. En nu staat daily drawing bovenaan mijn lijstje. (Het dagelijks leven vastleggen met waterverf en inkt.) Ik kocht een moleskine schetsboek, vulpen en doosje waterverf en begon maar wat aan te modderen. Hoewel sommige plaatjes er uiteindelijk best leuk uitzien is het nog niet echt een succes. Toen dacht ik: "Ik kan wel van alles willen maar misschien moet ik eerst even terug naar de basis." Het gewone tekenen. 

Vroeger tekende ik heel veel maar door omstandigheden stopte dat in 1997 en daarna werd ik meer en meer gegrepen door het haken. Maar wat was het heerlijk om weer eens te doen. Muziek op mijn oren, geen haast, volledig in de flow komen én tevreden met het eindresultaat. Ik tekende Flip de kat van een Instagramvriendin, tikte er een quote bij, maakte een kaart bij Greetz en stuurde hem op. Eerst maar weer eens leren echt te ontspannen met tekenen dan komt dat daily vanzelf.