vrijdag 10 januari 2020

Elke gek heeft zijn gebrek

RoosjeMijn heeft de deur naar een nieuwe blogjaar opengezet dus ik hoef er alleen maar doorheen te stappen. Een fluitje van een cent zou je zeggen en toch is dat niet zo. Althans niet voor mij. 

Aan de ideeën ligt het niet, die heb ik genoeg. Aan de wil ik ook niet. De behoefte om te bloggen is sterk aanwezig. Creatief bezig zijn en dit op mijn blog delen. Mensen "ontmoeten" (met of zonder blog) in de reacties onder mijn berichten, ideeën uitwisselen, elkaar inspireren en de dagelijkse beslommeringen even achter ons laten.


Maar (wat mij steeds meer lijkt te hinderen is) die verdraaide faalangst! Volgens de Van Dale: De vrees om tekort te schieten. Naarmate ik ouder word zie ik wat een spoor het getrokken heeft door mijn leven. Kennelijk heb ik  passieve faalangst. Een angst die er voor zorgt dat je niet begint, uitstelt of niet afmaakt. Een nerveus gevoel maakt zich van mij meester en zorgt ervoor dat ik zelfs niet goed een volgende taak op kan pakken omdat de vorige taak nog niet af is. Sterker nog de volgende taak komt al in het geding als ik nog helemaal niet aan de "vorige taak" begonnen ben. Volg je hem nog...


Nu kan ik 2 dingen doen. Of ik accepteer het en doe alleen nog maar dingen die mij makkelijk af gaan (wat betekent dat ik definitief stop met bloggen) of ik ga de strijd aan met mezelf met de wetenschap dat ik er heus niet op afgerekend word als het even niet lukt (want ik weet echt wel dat mijn angst volkomen ongegrond is). 


Was ik maar als RoosjeMijn. Die heeft totaal geen last van welke vorm van angst dan ook ;) Maar weet je wat nou zo tof is...? Toen ik dit probleem aan haar vertelde zei ze: "Zou het helpen als we vanaf nu weer samen gaan bloggen!? Dat is leuker en maakt 2020 een stuk stresslozer".

Hé waarom komen die woorden mij zo bekend voor???

Quote: Zig Ziglar