Eendjes kijken

Sinds 2 weken zijn de eenden weer in onze straat neergestreken. Elke keer dat ze op ons grasveldje komen liggen geniet ik daar enorm van.
Ik vind eenden mooi en lief (denk ik, ik heb nog geen aanvaring met een eend gehad).

Toen we gisteren op pad gingen nam ik mijn fotocamera mee om foto's te maken van de 'be-eende' nesten die ik vorige week had gezien. Ja, alsof dat zo blijft. De dagen tellen door en de eieren komen uit.

Moeder met haar 2 kinders zag ik in de verte van mij wegzwemmen en met versnelde pas ging ik ze achterna voor een lieve foto.

Gelukt! Ondertussen zag ik ook 2 andere mij nog niet bekende eenden zwemmen. Even zoeken op internet maakte duidelijk dat het om kuifeenden ging. Geen idee of het voorbijgangers of blijvers zijn maar mooi vind ik ze wel.

Toen ik weer terug keek naar moedereend was ze nergens meer te bekennen. Huh? Kennelijk was ze niet blij met mijn aandacht en verstopte ze zich met haar kroost tussen het groen. Om moeders op haar gemak te stellen liet ik haar verder maar met rust.

Eind van de dag kwamen de tuineenden weer grazen voor het raam. Smul maar lekker jongen dacht ik. 

Tot hij onder het raam uit het zicht verdween en ik mij  realiseerde dat hij aan de viooltjes was begonnen. Toen klopte ik toch zachtjes op het raam. Er zijn grenzen. Ik geniet graag van de eenden én van de viooltjes voor het huis.