In een eerder bericht heb ik al eens verteld dat ik mijzelf heb aangeboden als oefenmateriaal voor een Facebookvriendin die de opleiding tot wandelcoach volgt. Niet te coachen zei ik er nog bij maar daar prikt ze gewoon doorheen. Het is meer een kwestie van hakken uit het zand en toestaan. Vandaag hadden we weer een anderhalf uur durende wandeling. Een feestje op zo'n zonnige dag en in een mooie omgeving.
Tijdens zo'n wandeling leer je anders naar dingen te kijken. Terwijl ik 'mopperde' omdat de foto niet scherp was en de vogel inmiddels was gevlogen zei zij dat het maar net is wat je wílt zien. Met dat in het achterhoofd zag ook ik plots een hele mooie foto.
Ook wordt er gebruik gemaakt van metaforen. Houd ik mijn hakken in het zand en blijf ik tegen mijn eigen stroming inzwemmen of is het toch verstandiger om de richting van het water te volgen...
De vraag over mijn geluk ben ik nog niet uit. We gaan dus nog even verder. Ik moet wel zeggen dat wandelen, de zon en de schoonheid van de natuur er zeker aan bijdragen.
fijn!
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven! Ik ben zo vrij geweest om 'm te delen :-) wie weet hoeveel (je) nog gaan volgen!
BeantwoordenVerwijderenMooi! Ik dacht eerst: wat doet een wandelcoach dan? En nu heb ik toch een indruk :-)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Akkelien
Dat is mooi, zo'n wandelcoach. Ik heb een vriendin die mij ook anders kan laten kijken. Prachtig!
BeantwoordenVerwijderenWat leuk!
BeantwoordenVerwijderenEn wat vind ik die tweede foto mooi... balsem voor de ziel xxx