Het leven aan een zijden draadje

Het gaat niet goed met mijn schoonmoeder. Zo zaten we er zondag nog met moederdag en geen vuiltje aan de lucht, had ze dinsdag koorts en een ontsteking en werden we woensdag gebeld dat het beter was om te komen.

De glans van het leven was al verdwenen toen ze door een val haar heup brak en door complicaties na de heupoperatie volledig zorgafhankelijk werd (wat zo ontzettend niet bij haar karakter past) en waardoor ze gescheiden leefde van mijn schoonvader.

Met het overlijden van haar man brak ook haar hart en werd haar het laatste beetje levensvreugde ontnomen.

Gelukkig hebben we woensdag nog met haar gesproken en heb ik haar bij bewustzijn nog gedag kunnen zeggen. Inmiddels ligt ze in een diepe slaap. 

Ze wil graag naar pa zei ze nog tegen haar dochter. Het is een kwestie van dagen. Geen idee of 'het' bestaat maar ik hoop met heel mijn hart dat wanneer het moment daar is pa haar bij de poort staat op te wachten.