Terug naar de typemachine

Laatst las ik op het blog Ogenzalf over een prachtige typemachine. Toevallig heb ik precies dezelfde. Nou ja dezelfde... De mijne is bescheiden crème wit en niet zo prachtig retro geel maar ondanks dat ben ik maar wat blij met mijn machientje. Oké, hij stond wel al lange tijd op zolder te verstoffen maar  ik koesterde de wetenschap dat hij er stond. Met het uitvliegen was hij in mijn ouderlijk huis blijven staan. Toen ik hem jaren later wilde ophalen bleek dat mijn vader de machine aan een man een paar huizen verderop had gegeven. O jee, afgrijzen en mijn vader haalde hem weer terug. En nu staat hij hier, om nooit meer weg te gaan :)

Toen ik een jaar of 11 was had mijn zus een typemachine. Ze volgde een typecursus en ik vond het maar wat leuk om dat ook te doen. Zo typte ik heel wat letterreeksen.Ik zie me nog zitten in haar slaapkamer met de al even ouderwetse radiocassetterecorder waar Janis Ian uit de speaker klonk. Waarschijnlijk is het meer dat liedje dan het typen dat ik me de situatie nog zo scherp voor de geest kan halen :)

Met 10 vingers heb ik uiteindelijk nooit  leren typen doordat de operatie aan een gebroken arm, als gevolg van een harde confrontatie met de motorkap van een plots opduikende auto, blijvende schade aan mijn hand heeft opgeleverd maar vlak het 2 vingertypesysteem niet uit. Hoewel op deze oude Triumph mijn aantal toetsaanslagen per minuut behoorlijk gedaald is. 

Maar snelheid hoeft ook niet. Het is voor de hobby, voor het lettertype en voor het nostalgische gevoel. Dus ik heb mijn oude machine weer van zolder gehaald, de kap eraf geschroefd om hem eens flink te ontstoffen en het inktlint, wat volledig opgedroogd was, te voorzien van nieuwe inkt. Het eerste klusje ligt al op hem te wachten. Of eigenlijk het tweede. Het eerste is namelijk om jullie een paar wijze woorden voor het weekend te mee te geven.

Prettig weekend! Xx