Vogelen

Als een ware paparazzo zat ik voor het raam te spieden, wachten wachten wachten en fotograferen met de telelens. De kleine kauwtjes hebben het nest weer verlaten en zitten hulpeloos te wachten op het eten van mamma. 

Vliegen kunnen ze nog nauwelijks of is dat schijn en willen ze niet weg van de voederplek... Laatst moest ik een kauwenjong passeren in een smal steegje en bleef het beestje voor me uit springen om opeens laagvliegend maar toch aardig opstijgend er vandoor te gaan.

Engelengeduld moet 'ie hebben daar in zijn eentje. Zouden de jongen uit het nest verspreid zitten en om beurten gevoerd worden? 

De ouders zijn wel erg zorgzaam. Eén van hen komt regelmatig even checken of alles nog goed gaat. 

Omdat het bespiede jong schrok toen de overbuurvrouw en hondje thuiskwamen, verstopte het zich onder een struik en toen moeders eindelijk terugkwam met een snavel vol lekkers kon ze hem nergens vinden.

Beide ouders waren in rep en roer. Zochten en gingen vanaf verschillende plekken kijken waar het jong bleef.

Toen de overbuurvrouw bezorgd over het welzijn van het jong naar buiten kwam en een bakje water neerzette werd haar met een hoop geschetter duidelijk gemaakt dat haar aanwezigheid niet gewaardeerd werd. Lastig toch want wat doe je als mens als je denkt een hulpeloze/hopeloze vogel te zien.

Toen de rust was weergekeerd werd het wachten beloond en het buikje een beetje gevuld. Waarop het hele schouwspel zich weer herhaalde.

Pfff een vogelaar moet wel veel geduld en stalen zenuwen hebben voor alle gevaar dat op de loer ligt. Hopelijk wordt deze nieuwe wereldbewoner zonder veel schade en schande groot.