maandag 5 juni 2017

Vogelen

Als een ware paparazzo zat ik voor het raam te spieden, wachten wachten wachten en fotograferen met de telelens. De kleine kauwtjes hebben het nest weer verlaten en zitten hulpeloos te wachten op het eten van mamma. 


Vliegen kunnen ze nog nauwelijks of is dat schijn en willen ze niet weg van de voederplek... Laatst moest ik een kauwenjong passeren in een smal steegje en bleef het beestje voor me uit springen om opeens laagvliegend maar toch aardig opstijgend er vandoor te gaan.


Engelengeduld moet 'ie hebben daar in zijn eentje. Zouden de jongen uit het nest verspreid zitten en om beurten gevoerd worden? 


De ouders zijn wel erg zorgzaam. Eén van hen komt regelmatig even checken of alles nog goed gaat. 


Omdat het bespiede jong schrok toen de overbuurvrouw en hondje thuiskwamen, verstopte het zich onder een struik en toen moeders eindelijk terugkwam met een snavel vol lekkers kon ze hem nergens vinden.


Beide ouders waren in rep en roer. Zochten en gingen vanaf verschillende plekken kijken waar het jong bleef.


Toen de overbuurvrouw bezorgd over het welzijn van het jong naar buiten kwam en een bakje water neerzette werd haar met een hoop geschetter duidelijk gemaakt dat haar aanwezigheid niet gewaardeerd werd. Lastig toch want wat doe je als mens als je denkt een hulpeloze/hopeloze vogel te zien.


Toen de rust was weergekeerd werd het wachten beloond en het buikje een beetje gevuld. Waarop het hele schouwspel zich weer herhaalde.


Pfff een vogelaar moet wel veel geduld en stalen zenuwen hebben voor alle gevaar dat op de loer ligt. Hopelijk wordt deze nieuwe wereldbewoner zonder veel schade en schande groot.

11 opmerkingen:

  1. Geweldig, wat een mooie reportage!
    Groetjes,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Superleuk! Ja, die vogels hebben er nogal werk mee! Zo grappig, dat jong ziet er al zo groot uit en is toch nog helemaal een baby. Goeie foto's, je geduld is beloond!
    Ik kan hier ook lang zitten kijken als de kraaien, eksters en kauwen komen eten en drinken. Zo fijn om te zien. Ik heb gelezen dat wie dagelijks naar vogels kan kijken, minder kans maakt om depressief te worden. En ja, je wordt er wel rustig en blij van, van al dat gekwetter en gefladder. Aan de andere kant, het is ook niet goed voor mijn hart, want als zo'n hulpeloos jong daar zit en onze poezen komen op dat ogenblik buiten kijken... :-)
    Bedankt voor de leuke blogpost, ik lees en zie dat graag!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geweldig, je wederwaardigheden als vogelaar in beeld en tekst! Die actiefoto's! We maken wat mee, gewoon vanuit huis.
    Zaterdagavond zat er een jonge lijster op de leuning van de bank bij onze achterdeur. We wisten niet wat we ermee moesten doen. Zou hij (te vroeg) uit het nest zijn gevallen of tegen een raam gevlogen bij een eerste vlucht. Dat koppie...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wat een gave foto's heb je gemaakt. ik hou van kauwtjes dus ik genoot erg van je verhaal. Liefs, Mariam

    BeantwoordenVerwijderen
  5. GeWeldig. Onze poes is eens belaagd door een ekster die jonkies had. Een prachtig schouwspel.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het geduld is anders wel beloond! En fijn dat we even mogen mee-genieten...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een mooie reportage (weer)!
    Vooral de foto van de 'geest-kauw' bij de dakgoot is super :-))
    Lieve groetjes,
    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen