woensdag 10 januari 2018

Het wassende water.

Ik woon tussen de rivieren. Er is geen provincie bereikbaar zonder het water over te steken. Wil ik naar Utrecht dan moet ik over de Nederrijn, de lek of over het Amsterdam Rijnkanaal en de Rijn. Wil ik naar Brabant dan moet ik over de Waal. Ook de Linge kronkelt vrolijk door het Betuws landschap heen. Hoewel het ook voor spannende momenten heeft gezorgd, zorgt het vooral voor genieten en plezier. Gisteren stapte ik in de auto om dit 'natuurschoon' te bekijken. (Samen met de dijk/hoogwatercontroleurs die ik met hun meetapparaatjes her en der tegenkwam.)


Dit 'binnenstromen' had ik nog niet eerder gezien. Gelukkig was het aan de goede kant van de dijk. Met alle berichten over het hoge water had ik het eigenlijk hoger verwacht. Het water staat hoog maar nog niet zo hoog dat de veerponten niet langer aan kunnen meren. 

(Rijswijk gld)

In voorgaande jaren was hier geen stukje groen meer te zien. Na de paniek in 1995 is men aan de slag gegaan om herhaling van zo'n dreigende overstromingssituatie te voorkomen. Naast dijkverplaatsingen en verzwaringen doken er extra meertjes, sloten en plassen op. Fijn om naar te kijken, fijn voor droge voetjes en fijn voor de watervogels


Zij hebben het goed naar hun zin met zoveel water.


De lucht zag zwart van de ganzen (dit was maar een fractie)


en de meeuwen hopen vast dat ze een makkelijk 'laagwater' maaltje kunnen scoren.