EllisD
Na Ellis volgden er nog velen. Zo was er Byoux (laten we het er maar op houden dat ik de vleessalade niet meer opgegeten heb ;)
Byoux (en Siouxie)
Toen Byoux overleden was kwamen er 16 ratten bij me wonen. Allemaal een andere kleur en/of tekening. Van de opkamer in mijn huis maakte ik een rattenkamer met een groot gazen afdichting aan de voorkant om ze binnen te houden. Gezellig "tuintje" met potten en een zitje en vrijheid blijheid voor de ratten. Dat namen ze iets te letterlijk want ze lieten zich niet voor 1 gat vangen en liepen uiteindelijk ook door het huis. Eééééék!! hoor ik menigeen roepen. Toegegeven, handig was het niet en toen ze zich door een stapel schone was hadden geknaagd is er aan die vrijheid een einde gekomen. Gelukkig maar want toen in 1995 de hoge waterstand zorgde voor een spoedevacuatie was het makkelijker de kooien in de auto te stouwen dan met 16 ratten onder mijn arm de vlucht te nemen.
Na die 16 pakte ik het wat rustiger aan. Zo kwam Sina, gevolgd door Berta bij me wonen. Van een grote kooi maakte ik een grachtenpand en later gingen ze groter wonen in een verbouwde vitrinekast.
Sina en Berta
Na Sina en Berta ben ik de draad kwijt. Lotte, Suzie, Bella en Gaia deden hun intrede. En ach dan konden Kim en Kirby (2 krijgertjes) er ook nog wel bij.
Lotte, Gaia, Bella, Suzie, Pirka, Kim en Kirby
Ergens volgden ook de 4 broers. Ze kwamen van een Rattery en hun namen moesten met een S beginnen. Storm, Sloan, Shoan en Shay.
Storm, Sloan, Shay en Shoan
En toen, na wat sterfgevallen, kreeg ik Muis van mijn schoonzus. Had ik mij niet voorgenomen geen ratjes meer te nemen... Maar ach, was dat een voornemen dat überhaupt stand kan houden?) Muis was nog heel klein en kwam uit de bak waar haar een heel ander lot was beschoren. Wat was ze lief maar wat was ze een pechvogeltje. Zowat haar hele leventje heeft ze aan de antibiotica gezeten. De extra zorg maakte haar wel bijzonder. Als een dolle dwaas kon ze heen en weer rennen maar als een roos kon ze bij me liggen slapen. Genieten met een hoofdletter G! Misschien heeft de antibiotica er wel voor gezorgd dat ze mijn langstlevende ratje is geworden.
Muis
Na een korte ratloze periode ging ik toch weer overstag en werd het leven weer opgevrolijkt door Wizzie en Woppie.
Wizzie en Woppie
Maar daar bleef het niet bij want Woppie nam een cadeautje mee. Toen ik nog maar net mijn vraagtekens had gezet bij haar peervormig bolle buikje werd ik verrast met gezinsuitbreiding. Woppie bleek (na informeren) in de nachtelijke uurtjes een keer op visite te zijn geweest bij de mannen in een andere bak. De eigenaar dacht dat dat niet zo'n vaart zou lopen maar dat bleek toch het geval.
Max, Lex, Juul, Trix en Sproet.
Wat een belevenis en wat een genot om zoiets meegemaakt te mogen hebben. Van de 6 rittens heb ik er 5 van schattige roze wurpjes zien opgroeien tot mooie en lieve ratten.
Na een volgende lastige periode kwam Jetje mijn leven opvrolijken. Opvrolijken deed ze! En hoe! Een vriendinnetje voor het leven. Een veel te kort leven. Zoals elk rattenleven gewoon veel te kort is.
Jetje
Om de leegte die Jet achterliet te vullen kwam Tut in Huize Prie. Tut heeft het woord Hoodie een nieuwe betekenis gegeven. Waar ik was was zij. In mijn Hoodie. De buidel of de capuchon. Ik noemde haar mijn ventieltje. Ik kon de hele dag mijn "stress-luchtdruk" kwijt. Ik hoefde mijn hoofd maar te draaien en daar was Tut, klaar voor een kusje. En we hebben wat afgereisd. Naar mijn schoonouders in Oldenzaal, gezellig de stad in, uit eten. Tut bleef heerlijk snurken in mijn buidel. Hemel op aarde.
Tut
Maar ook het leven van Tut ging veel te snel. De twijfel stak zijn kop op. Wil ik mezelf weer het verdriet aandoen wetende dat dit het lot van een rattenbaasje is. 2 á 3 (bij 3 ben je een spekkoper) fantastische jaren en eigenlijk altijd afsluiten met ingrijpen bij de dierenarts. Toch deed ik het weer. Jut en Jul. 2 gezellige Nijmeegse dames.
Jut en Jul
Mijn laatste was Trul (Trullemerul maar uiteindelijk Ratjeschatje). Van deze lieve schat heb ik vorige week afscheid moeten nemen.
En nu wordt het rattenboek gesloten. Alles in mij verzet zich er tegen want 40 jaar vergezeld worden door 1 of meerdere ratten is een hele tijd. Zoveel vriendschap die ze me gegeven hebben en zoveel liefde die ik bij ze kwijt kon.
