donderdag 30 juni 2016

Drempelvrees

Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik een naaimachine kocht maar tot nu toe ben ik niet verder gekomen dan hem uit de doos te halen en een plekje te geven. En dat terwijl er toch een heleboel dingen zijn die ik ermee wil maken. Ik zie van alles langs komen bij creatieve bloggers En zou dat dan ook zo graag willen kunnen.


Het probleem is... ik heb drempelvrees. Vroeger, heeel vroeger hadden we een ouderwetse handnaaimachine. Zwart met versiersels op een houten onderkant, een mooie houten deksel en een draaislinger. De meesten zullen hem nog wel kennen. Met enige regelmaat kijk ik of ik nog ergens zo'n mooitje op de kop kan tikken en telkens doe ik het niet. Ik héb immers een naaimachine.


In mijn herinnering was het makkelijk op die handnaaimachine. Je draaide gewoon langzaam of wat sneller aan de draaislinger en ook het maken van een nieuwe spoel was een fluitje van een cent. Op de elektrische Singer van mijn moeder ging het ook best goed. Tot de spoel op was en ik met de hand een nieuwe spoel ging voldraaien. Toen begon de ellende. Knopen, frotten, niet stikken. Foute boel dus en einde naaicarrière.

Toen ik gisteren Pinterest opende stond de startpagina vol met leuke maaksels van spijkerstof. En spijkerstof heb ik zat.  Dus ik ga de stoute schoenen aantrekken en waag weer een poging. Want zoals het meestal werkt met drempelvrees, je moet het gewoon (weer) een keer doen. Ik heb begrepen dat het frotten aan de draadspanning lag door het handmatig opdraaien van de spoel?


Inmiddels heeft Floris hem al uitgetest en met wat aanmoediging moet het toch wat kunnen worden. We gaan het zien...  Ennuh, handige tips voor beginners zijn van harte welkom :)

dinsdag 28 juni 2016

De léuke rollen doe ik natuurlijk zelf :)

Om de verjaardag van 2 vriendinnen te vieren ging PriePraat vandaag op pad. Ze had een High Tea geregeld in Ijsselstein. Als ik hoor dat er gezellig eten in het spel is ga ik altijd een beetje (on)opvallend in de weg lopen. Je weet maar nooit ;)


En YESSS ik mocht mee. Kwam dat even goed uit dat we nieuwe kleren hadden gemaakt voor mijn 'stand in'.  En die kleren passen mij natuurlijk ook dus kon ik feestelijk in het nieuw. (Een 'stand in' is prima maar sommige rollen doe ik graag zelf). 


Eerst moest natuurlijk de zilveren koets gepoetst want die fungeerde als taxi.


Het klikte gelijk met de dames. Al babbelend liepen we naar naar de theeschenkerij.


Het begon met bonbons, koekjes, cake en lekkere theesoorten. Wat heb ik daarvan gesmuld!


Toen kwamen er scones met clotted cream. PriePraat raakte daar niet over uitgepraat. Clotted cream had ze al heeeel lang niet gegeten. Dat was voor het laatst in een Engelse theetuin in Cornwall. Dat moest ik natuurlijk proeven. En het moet gezegd: Het zal een calorieën bom zijn maar met scones en jam onweerstaanbaar.


En of het nog niet genoeg was kwam er óók nog een hartige verrassing. Wraprolletjes met zalm en kruidenkaas, toast met mozzarella, tomaat en pesto, sandwich met kip, quiche, en een crosti met tonijn. Mijn buikje raakte aardig vol.


Toen ik vertelde dat ik over ons uitje wilde gaan bloggen vroegen ze of ik ook wat op de gastenmuur wilde schrijven. Natuurlijk wilde ik dat. Vriendinnen en een heerlijke high tea. Een leuker samenzijn bestaat er gewoon nie (t)...

Hihi ik heb er nog 1: Kaatje en Co dat is smullen maar zo. (Want ze hebben er ook lekker ambachtelijk schepijs, heel veel bonbons, leuke theecadeaus en nog veel meer. 

maandag 27 juni 2016

Haken als steun in moeilijke tijden.

Eigenlijk was haken niet iets waar ik mee bezig was. Ik was meer van het tekenen en schilderen. Totdat... Het was eind 2007 toen 's morgens vroeg de deurbel ging. Nietsvermoedend deed ik de voordeur open waarop er 2 ernstig kijkende politieagenten vroegen of ze even binnen mochten komen... Ze kwamen me vertellen dat Bert een ernstig verkeersongeval had gehad en zwaar gewond in het ziekenhuis in Nijmegen lag. 


Hij was die ochtend op zijn motor vertrokken richting werk toen een automobilist bij het invoegen op de snelweg in een slip raakte en als spookrijder op hem inreed. Bert werd gelanceerd en kwam aan de andere kant van de vangrail terecht waar een 2e auto hem niet kon ontwijken. Met ernstig beenletsel tot gevolg.


Op het moment dat de politie aanbelde waren ze in Nijmegen al druk  bezig om hem te stabiliseren. 'Kills first comes first' zeiden ze en na een snelle check lag alle aandacht bij zijn benen. De klap was enorm toen bleek dat zijn rechterbeen niet kon worden behouden.


Na een spannende tijd op de IC brak er een lange periode aan van revalideren. Al met al heeft Bert ruim een jaar niet thuis gewoond en bracht ik uren, dagen, maanden door aan zijn bed. Dat is het moment dat ik haken (her)ontdekte. Haken kan overal en een haaknaald en een bolletje katoen neem je makkelijk overal mee naar toe. 


Wat ik allemaal gehaakt heb zou ik niet eens meer weten maar één ding weet ik wel. Het heeft me absoluut door deze moeilijke tijd heen geloodst!

vrijdag 24 juni 2016

Ik kauw van jou

Toen ik vanmorgen de luxaflex opendraaide werd ik getrakteerd op de familie kauw die net aan het ontbijt zat. Ik ben gek op kauwen en elk jaar ben ik weer blij als ze hun nest in mijn schoorsteen bouwen. Het begint met pa en ma die met allerlei spulletjes aan komen vliegen om de perfecte kraamkamer te maken. Na een tijdje hoor ik schattig 'getjilp' door de de muur heen elke keer als pa of ma met een lekker hapje thuis komt. In die periode zet ik de radio niet te hard om de kleintjes vooral niet te storen. Voor je het weet is het weer voorbij. Dan worden de vleugels uitgeslagen en verhuist het hele gezin naar een reeks bomen een straat verderop. 


Dan is het tijd om op eigen benen te leren staan. Je eigen kostje bij elkaar te scharrelen. "Kom op jongen!" lijkt pa te zeggen. "Het wordt tijd dat je het zelf gaat doen..."


Wat de kleine jongen dan ook probeert. (Die snavelhoeken, ik vind ze zo schattig!)


Maar als mamma kauw in de buurt loopt waagt hij toch weer een kansje en met succes.


Het zijn dit soort tafereeltjes die mijn dag goed doen beginnen.

Fijn weekend allemaal.

dinsdag 21 juni 2016

Een echte 'stand in'

Laatst was ik op een feestje waar ik vertelde over mijn ideeën van RoosjeMijn. Ik liet wat foto's zien van mijn blog en zei dat RoosjeMijn inmiddels wel aan vervanging toe begon te raken. De vrouw met wie ik sprak vroeg of ik dat niet lastig vond. Of ik dan niet een zusje of vriendinnetje voor RoosjeMijn kon maken.  Of het niet als een soort verraad voelde naar RoosjeMijn. Nu moet ik je dus eerlijk bekennen dat dat inderdaad wel zo voelt. "We" zijn nu al zo lang "samen" bezig en hebben al zoveel "Leuke dingen" gedaan. Ook mijn schoonmoeder vindt haar erg lief en vraagt soms of ze niet meegekomen is haha. Dus voor RoosjeMijn komt er geen vervangster maar een "look-a-like". Een heuse  "stand-in" voor de foto's. En RoosjeMijn? Die mag meedoen, meekijken, mee bedenken en uiteindelijk zelf bepalen hoe haar wereld er precies uit gaat zien. Het laat zich raden waar RoosjeMijn de afgelopen dagen druk mee is geweest ;)








Nu het haar nog even in een mooie staart en ze zijn klaar voor een duik in de kledingkast...

maandag 20 juni 2016

RoosjeMijn 2.0



Toen ik 8 was verhuisden we van het westen naar de Betuwe. Ver weg van opa en oma. Of dat de reden is dat we zo weinig met elkaar gedaan hebben weet ik niet maar inmiddels zelf oma weet ik wel dat ik het heel jammer vind dat het zo gelopen is. Daardoor ontstond bij mij het idee over een poppetje met de naam Rozemarijn, beter bekend als RoosjeMijn. Ik ging aan de slag, deed er heel lang over om de perfecte RoosjeMijn te maken, bouwde een huis voor haar en ging met haar bloggen.

In de loop van de tijd is er al heel wat afgeknutseld maar zoals ik het oorspronkelijk bedacht had is het tot nu toe nog niet van de grond gekomen. Ik heb zelfs overwogen om er maar mee te stoppen. Maar het blijft knagen. Het idee wil niet uit mijn hoofd. Het is te leuk. Namelijk één en al verbindend. Met kinderen in de hoofdrol, leuke dingen doen met oma, opa, vader, moeder, vriendjes en vriendinnetjes. Creatief en educatief.

Hoewel het misschien meer bij de vroegere tijd past en de interesse van kinderen tegenwoordig meer ligt bij het spelen van computergames, eigen websites hebben en youtubefilmpjes maken, ga ik het nu toch gewoon doen. Met elkaar en voor elkaar. Haken, breien, naaien, borduren, figuurzagen, timmeren en verbinden.

Inmiddels is RoosjeMijn mijn beste vriendinnetje en we hebben de draad weer opgepakt. Onder de tag 'The making of RoosjeMijn' bouwen we hier verder aan haar wereld en richting haar nieuwe blog 'De wereld van RoosjeMijn'.



Met míjn oma borduurde ik de kruissteek op zakdoekjes en als het aan mij ligt wordt de lijst voor mijn kleinkinderen veel langer. Heb jij ook leuke dingen van je oma geleerd?