zaterdag 23 december 2017

Kerstwensen

Het is weer zo ver. Kerst en daarmee kerstkaarten. 
Toen we hier in de straat kwamen wonen werden er kaarten bij 'buren' in de brievenbus gestopt. Nu 10 jaar later is dat nog de gewoonte. Inmiddels zijn er verschillende mensen vertrokken en nieuwe gekomen en wat doe je dan...



Ik wil er nu maar eens mee stoppen. Geheel tegen de wil van Bert. Daarom kwam ik tot een compromis. Dit jaar ga ik nog met de nodige gêne, in het donker, als een dief in de nacht de diverse brievenbussen langs maar volgend jaar moet iedereen het doen met 1 en dezelfde wens.



Of eigenlijk 2. Ik maakte 2 letterslingers van goud en zilver karton. Fijne feestdagen en een schitterend 2018. Onze wensen hang ik voor het raam en ze zijn voor iedereen die het leest. (Doen jullie dat ook? Kaartes bij de buren.) 

Omdat het kerstkaarten sturen hier in het 100 is gelopen heb ik nog wel heel erg mijn best gedaan op een fijne groet voor op mijn blog. Gelukkig heb ik voor de nieuwjaarswens nog heel even de tijd. Dus tussen alle feestelijkheden door is er werk aan de winkel! 


Ik wens jullie allemaal hele fijne feestdagen en een heel gezellig oud en nieuw!

dinsdag 19 december 2017

Wat is kerst zonder kerstboom

Hééé, dat is lang geleden! Ik was een tijdje druk maar ik ben er weer. Leuk jullie ook weer te zien! 

Een kerst zonder kerstboom is een hoop minder gedoe hihi. 
Nee een kerst zonder kerstboom is kaal. Dus ik ging op pad om een mooie uit te zoeken. Wel een beetje aan de late kant en veel keus was er niet meer maar deze is precies goed. 


Niet te groot of te klein, mooi groen én met kluit. Als ik hem in de grond zet na de kerst kan ik hem volgend jaar weer neerzetten. Maar zover is het nog lang niet. Eerst zien dat ik hem thuis krijg. PriePraat is mee dus hij kan mooi in de auto.


En er weer uit en daarna naar binnen. Pffff dat is een hele klus maar daar schrik ik niet voor terug.


Zo, de boom is binnen en nu de versiering van zolder halen. Wat zat er ook alweer in...?


Oh ja, de roze slinger met ballen! een gouden slinger, een sneeuwslinger en een piek. 


Eerst maar eens zien dat ik de boom mooi recht in zijn pot krijg. Staat ie recht zo? Wel hé?


Pompompom Jingle bells all the way. De boom optuigen, ik word er altijd zo vrolijk van. 


Gouden bling bling slingers mogen niet ontbreken hè?! 


Nu nog even verder versieren met een sneeuwslinger. 


En tot slot de piek! Geen kerst zonder boom en geen boom zonder piek!


Tadaaaa en 'klaar is RoosjeMijn'. Mooi is ie geworden hè. Dat wordt een gezellige kerst!


En toen kwamen ze ook nog langs met zelfgemaakte kerstballen om geld op te halen voor Serious Request. "Doe mij maar zo'n bal" zei ik, al helemaal in kerststemming :)

vrijdag 15 december 2017

Huisjesmelker

Als je meerdere slechte huizen bezit en deze tegen woekerprijzen verhuurt word je volgens de online vanDale een huisjesmelker genoemd. En laat ik nou heel veel huizen bezitten. Nee, geen 102 of 349 en ook niet in Amsterdam maar toch...


Nee ik heb er 9 en ze staan in Eck en Wiel. Ik vraag ook geen huur. De poppetjes mogen er gratis wonen.


Dus ik ben geen huisjesmelker. Ik vind het leuk om mijn herinneringen te koesteren in een soort van diorama en omdat Playmobil daar alles voor kan leveren kan ik me daarmee helemaal uitleven.


En dat doe ik dan ook :) Inmiddels is een woonhuis omgetoverd tot flat en dat woonhuis vervangen door een nieuwe villa.


Ook mijn eerste eigen huis is vervangen door een meer gelijkend exemplaar. In elk huis wonen herinneringen.


Samen vormen de huizen een gemoedelijk dorp met als hoofdweg mijn eigen Memory lane. Volgende week ga ik wandelen. Wandel je mee?  

Fijn weekend Xx

woensdag 13 december 2017

De puntjes op de Prie

Wat mij betreft was de keuken nog niet af zolang er geen bijpassende pannenlappen en pannenbeschermers waren. Dus daar ging ik weer richting het world wide web op zoek naar de perfecte seventies pannenlap. Volgens mij heb ik die wel gevonden. Althans het patroon


Bloed, zweet en tranen maar het resultaat mag er zijn. Door de dubbele laag krijgt het een mooie dikte voor een pannenlap. (Op youtube kwam ik achteraf nog een filmpje tegen.)


Ook de rode pannenbeschermers staken lelijk af tegen de mooie kastjes en daarom pakte ik het boek Mandala's haken er weer bij en haakte ik mijn eigen pannenbeschermers. Wederom met een twist omdat ik nooit uitkom met het aantal steken en/of de verhoudingen. Het hobbelt en bobbelt er vrolijk op los.


Ik maakte er 5, ook voor de pan die nog komen gaat.


Geef toe, dit staat toch veel gezelliger...  

Voor nu ben ik wel even "uitgeklust" in huis. Het is weer knutseltijd :)

vrijdag 1 december 2017

Help mijn vrouw is klusser!

Ik zag het hem denken terwijl er 3 dagen op de bank een makkelijke snelle hap gegeten moest worden. Aanrecht en eettafel waren namelijk gevuld met de inhoud van de keukenkastjes die (n.a.v. de make-over) grondig onderhanden werden genomen. Weg saai wit, welkom retrostyle


Het kostte wat moeite om tot een definitieve keuze te komen. Het begon met de zoektocht naar ouderwets kastpapier en de zucht van frustratie dat dat niet meer bestaat. Al zoekend naar mooie keukens en accessoires  stuitte ik op de (dure) spullen van Orla Kiely en al eerder bevangen door haar patronen was er geen weg meer terug. En zo werd het Multi Acorn Spot- saffron behang en plakfolie met linnenlook (ik zeg jute). 

Weg rommel, hallo mooie rest. 


De achterwanden beplakte ik met de folie en de planken met het behang. Om te voorkomen dat het behang snel lelijk wordt legde ik daar weer doorzichtig tafelzeil overheen. 
Ook de lades kregen een mooie jute bodem en hoe leuk is het om te eten van een tafelkleed wat doet denken aan het oude formica tafelblad en gezellige onderzetters. (De vis is een creatie van mijn opa - zo prachtig)


En wat voor servies?? Al jaren staat er een boerenbont servies in de kast. Tot op de dag van vandaag worden alleen de schaaltjes en een melkkannetje voor de jus gebruikt. Is dat omdat ik het mooi wil houden of omdat ik zo verknocht ben aan mijn 20 jaar geleden bij de Xenos in Zutphen gekochte Russisch aardewerk. 


De huis make-over begint nu echt vorm te krijgen. Nog een paar kleine details. Nog even en dan ben ík aan de beurt... maar of dat gaat lukken? Dat zou wel eens net zo kunnen gaan als het al jaren gaat met het oude servies ;)

Gezellig weekend allemaal!

maandag 20 november 2017

Ik heb mijn wagen volgeladen

Vol met "troep". Echte troep en overschot voor de kringloop. Een nieuw begin (je weet wel die 50 - en nu houd ik daar over op :) betekent weg met al het overtollige wat staat te wachten op het moment dat nooit komt. Oude kleding om poppenkleertjes van te maken, mislukte en nooit afgemaakte haak en brei projecten om uit te halen en het garen opnieuw te gebruiken. Boeken uit de kindertijd en ga zo maar door.  Niet bij nadenken, weg ermee!


Nog één keer de bezem door de zolder in plaats van nóg een keer. Morgen komt er nog zo'n handige bakkerskast en alsof het zo moest zijn bleek hij (alleen gisteren) in het wit flink in de aanbieding. Leuk én handig want je kunt er ook nog een boel bakjes aan hangen.


Ik ben al een tijdje bezig met een grote ronde door het huis. Alles wordt aangeraakt,  opgeruimd, schoongemaakt, gecheckt op nut en noodzaak en toekomstbestendig gemaakt. Klaar voor de volgende 50 jaar ;)

vrijdag 17 november 2017

SpijkerGoed

De 50 voelde als een soort deadline. Raar woord eigenlijk. Zeker als je het ziet in de context waarin ik het bedoel, namelijk een nieuw begin. Onderdeel is de metamorfose van het huis door gezellige zelfmakers. Zo waren er al de kleedjes en zijn er ook de kussens.


Hoe leuk is het als gezellig en praktisch samen kunnen gaan. Vandaar dat ik deze 2 achterzakkenkussens maakte. 1 voor mij voor mijn haakwerkje en 1 voor B voor de afstandsbedieningen ;)


Al eerder maakte ik 2 grote kussens voor de katten waar dagelijks dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Geen lekkerder plekje dan voor het raam bij de verwarming. Op de vensterbank houd ik expres een plekje vrij voor uitgestrekte pootjes en het uitzicht.


Omdat ik nog kussens over had maakte ik er nog 2. Dat kleedt de banken nog meer aan. De banken die hoognodig aan vervanging toe zijn en daarom niet op de foto mogen :)


En zelfs de bedjes van de ratjes zijn van spijkergoed. In huize PriePraat zijn we er allemaal blij mee.

Aan de kast hangt dan ook een letterbord met de quote:

You can never own to much denim.

Fijn weekend!

dinsdag 14 november 2017

Als een kind zo blij...

met het Playmobil dat ik voor mijn verjaardag kreeg. 
Het is het enige wat op mijn verlanglijstje stond en mijn verzameling is dan ook weer flink gegroeid. 



Sommige items vind ik leuk vanwege het historische karakter. De wasvrouw met wasbord en wringer, 2 mannen uit de nachtwacht van Rembrandt en assepoester met de duiven.



Een auto die nog aangeslingerd moest worden, een oude straatlantaarn van rond de 19e eeuw en dingen uit mijn eigen tijd zoals de ouderwetse grasmaaier en de zwarte piano die we in mijn peutertijd hadden.


Alles is even leuk en alles krijgt een plekje op mijn Playmobilzolder. 

Zelf heb ik de afgelopen tijd ook het een en ander gekocht en als de verkoopster dan vroeg of het een kadootje was zei ik met een glimlach: "Nee hoor, het is voor mezelf".  Ach 50, het is ook maar een getal ;)

dinsdag 7 november 2017

Sjoemelsoftware

Een paar weken geleden gingen de kleinkinderen naar het ziekenhuis. Hun amandelen moesten worden geknipt. Het was niet hun eerste ziekenhuisbezoekje en toch gingen ze erheen alsof ze met schoolreisje gingen. Vrolijk kwebbelend stapten ze in de auto. 



Gelukkig maakt het ziekenhuis er ook min of meer een feestje van. Ze kregen een kamer met zijn drieën en allemaal een eigen televisie!


Omdat ik het toch wel erg stoer van ze vond en ze daar wel iets voor verdienden haakte ik voor elk een auto. (Uit het boekje van Kristel Krukkert)


Een beetje aangepast en wel een beetje gesjoemeld maar dat moet kunnen bij de gehaakte versie. 

vrijdag 3 november 2017

Kleur geven aan het leven

Wie denkt dat ik in mijn afwezigheid hier niks heb zitten doen vergist zich. Sterker nog ik was één en al creatief bezig. Kleur aan het geven aan het huiselijk leven.


Naast alle gehaakte hangplantjes en cactussen voor het raam kon het nóg gezelliger en geïnspireerd door het vrolijke retroblik begon ik met het haken van onderzetters. 


Door lusjes en knoopjes kon je ze aan elkaar bevestigen tot een gezellig kleedje.


Maar zoals Floris op de 1e foto laat zien was hij erg content met zo'n zacht kleedje wat het succes ervan ondermijnde. Zodoende naaide ik ze maar aan elkaar en werden het kleedjes.
In mijn andere favoriete kleuren haakte ik nog 2 kleedjes.


en uit het boek Mandala's haken van Haafner Linssen volgde er nog één.


Geluk bestaat uit kleine blijmakers en hoe meer hoe beter toch?
En het zijn er dus meer. Wordt vervolgd :)

Voor nu een heel fijn weekend. (Het mijne begint al goed met een bezoekje en een etentje met nicht en vriendin!)

dinsdag 31 oktober 2017

Vrolijke haardos

Het laatste bericht van voor mijn maandenlange verdwijntruc ging over de kopzorgen die ik had om 2 popjes een kapsel te geven wat geschikt is voor 2 kleine meisjes van 3 en 4 jaar. Na de nodige uitprobeersels is dit het geworden.  



Ik haakte een ketting van lossen + 1 voor de lengte van 1 haar. Daarna haakte ik halve vasten terug tot bovenaan. Daar aangekomen haakte ik weer een ketting van lossen de lengte van 'een haar' en ging weer terug met halve vasten. Dit herhaalde ik tot ik een sliert van haren had die ik rond het hoofdje kon vastzetten. 4 of 5 van deze slierten maken een gezellige (rommelige) bos haar. 

Daar bleef het niet bij want de popjes kregen een bedsetje, een jurkje met vestje en schoentjes en een slaapzakje met kussen.


Eigenlijk heb ik ook nog een broekpakje, een truitje en een jas maar omdat ik er nog niet uit ben  hoe ik het ga doen met eventuele sluitingen (Ik gebruik liever geen knoopjes)  zullen ze het hier even mee moeten doen. Wie wat bewaard heeft wat zullen we maar zeggen. 


Nu maar hopen dat de meisjes ze leuk vinden. De popjes hebben er in ieder geval zin in. Ik moet even kijken wanneer ik ze ga brengen en ben reuze benieuwd naar de mooie Syrische(?) namen die ze gaan krijgen :)

maandag 23 oktober 2017

De grens is bereikt!

Opeens was ik weg. Maanden! zag ik toen ik de foto's voor dit bericht in een mapje deed. Af en toe even kijkend op bloglovin' en te weinig reagerend op de berichten van jullie. Tijd die ik even nodig had. Op zoek naar het geluk. Het leven zat me op de hielen.


En toen was daar het bericht op het blog van Ogenzalf. De exacte tekst kan ik niet meer vinden maar het eindigde met (ongeveer) de woorden dat je er vooral voor moet zorgen dat thuis (met je gezin) de plek is waar je gelukkig bent. Een open deur waar ik eindelijk door naar binnen liep. Met mijn rug richting de tuintjes van de buren die ik altijd maar groen wilde kleuren. 
Dus ik ging aan de slag met mezelf, het huis en mijn eigen tuin. Vorige week viel het laatste puzzelstukje op zijn plaats. De grens ik bereikt. Ik heb het leven weer ingehaald. 


Ik zei nog uitdrukkelijk "Jongens doe geen moeite want mij pesten jullie er niet mee". Maar toegegeven was het toch wel als slagroom op mijn zelfgebakken appeltaart :)

(de cactussen kreeg ik voor mijn verjaardag)

dinsdag 11 juli 2017

Kopzorgen

Van het weekend heb ik 2 popjes gehaakt. De bedoeling is om ze te geven aan 2 Syrische kindjes die hier nieuw zijn komen wonen in de straat. Verder dan een kort gesprekje met de jonge oma en zwaaien is het nog niet gekomen maar ik gok dat het 2 meisjes zijn.


Het haken van het popje is geen probleem maar zodra de haren erop moeten schiet het ernstig in de vertraging. Zo ben ik al twee dagen bezig met het resultaat nul.


Het moet een kindproof kapsel worden maar geen losse haardraden (of staartjes) en meer dan alleen een bruin kapje...  Ik worstel nog even voort