Als ik zie wat voor moois er met de boeken gemaakt wordt geneer ik mij te moeten zeggen dat ze hier al jaren onaangeroerd op de plank staan. Bedoeld om in te kijken. Te mooi om in te knippen. Het erge is dat ik er zelfs niet in kijk. Ze worden slechts verzameld en bewaard voor later. Hoezo later, welk later... Ik leef nu en later is alles weer anders. Nu ik een link naar Blije post heb gemaakt moeten ze er toch maar eens aan geloven. Dat klinkt makkelijker dan gezegd. (Of maak ik het moeilijker dan het is :)