Kunnen of doen

Vandaag kreeg ik van Esther als reactie op mijn bericht van gisteren:  'Jij kan echt alles'. Een compliment dat ik al eens eerder kreeg van Els. Ik stribbel (inwendig) dan altijd een beetje tegen. Is dat valse bescheidenheid? Eigenlijk wel want ja, ik kan ook wel alles  (oeh opschepper die ik er ben haha). Ik denk dat het meer is dat ik gewoon 'alles' doe en doen is kunnen. 

Zo'n 25 jaar geleden kocht ik mijn eerste huis. De moeder van mijn zwager wist dat het in de verkoop zou gaan en tipte me. Ik sprong een gat in de lucht want een huurwoning zou nog jaren gaan duren. Ik gooide het met de bewoonster van het huis op een akkoordje. Geen makelaar, geen niks niet. 'Take it or leave it' zei ze dus een paar maanden later was het van mij. De muur zou een beetje opgetrokken worden en er zou een nieuw dak op komen maar verder was het een kwestie van een verfje.  Of wilde ik te graag... 

Yep. Zo bleek toen alle aankleding van muren en plafonds verdwenen was.

Na herhaaldelijk mijn hoofd gestoten te hebben tegen het plafond van de opkamer moest die er dan toch ook maar aan geloven.

Uiteindelijk werd het een behoorlijke verbouwing. Het dak door de aannemer en de rest met de geweldige hulp van mijn zwager. En bij de uiteindelijke afwerking, stukadoorde ik, tegelde ik en schilderde ik dat het een lieve lust was en maakte ik het tot míjn paradijsje (met gouden drempels :)

Het was een hele klus en inmiddels ben ik alweer 2x verhuisd maar het is dat de omstandigheden er niet meer naar zijn anders zou ik het zo weer doen. Alleen liet ik het toilet dan in zijn oorspronkelijke staat :)