Met huid en haar

Een zonnige dag. Wat een heerlijk begin van de week. Vandaag was ik weer te vinden in de tuin van mijn ouders. Het zevenblad stort zich weer volop op de tuin dus werk aan de winkel! 

Zevenblad is best een leuke bodembedekker. Het gaat als een tierelier. Even maar want daarna wordt wel wat hoog maar als het eenmaal gaat bloeien ziet het er best gezellig uit. Maar op plekken waar je het niet hebben wil is het een ramp. Ze noemen het niet voor niets tuinmansverdriet :) Denk je dat je het verwijdert als je het aan de bovenkant wegtrekt. Mis, er zit nog een heel wortelstelsel onder de grond.

Maar ik zal het verwijderen, met huid en haar. Ik weet het een bijna onbegonnen klus. En als het denkt: Ik kom lekker toch weer terug dan is het bij deze gewaarschuwd. Ik ook! :)

Als ik daar dan zo ben in de tuin zou ik willen dat ik met mijn ogen foto's kon maken. Ik ben er van overtuigd dat dat er aan gaat komen (heb er volgens mij al iets over gehoord en kan niet wachten!) maar helaas is het nog niet zover. Tot die tijd zal het met woorden moeten. Zo heerlijk het gezang van de vogeltjes, het 'twittertje' van de spreeuw, het blauwtje (vlindertje) wat langs fladdert, de bij die voor mijn gezicht blijft zweven, de dagpauwoog die naast me komt zitten en ga zo maar door.  En terwijl ik daar nog dacht dat ik thuis zo weinig spreeuwen zie, kwamen er vanavond twee een maaltje halen op het (postzegel) grasveldje voor het huis. Laat mijn camara daar nou altijd grijpklaar staan :) 

(een merel kwam te dicht bij dus moest even op zijn rechten gewezen worden :)