Het water aan de lippen staan

Vormt het water van de rivieren geen gevaar meer, staat het water ons in huis plots aan de lippen. Overdrijven is ook een kunst maar soms klinkt het zo leuk. Helemaal op een blog. Geen paniek, niks aan de hand, beetje overlast en schade beperkt tot het blad van het mooie meubel waar de nanobak op staat.

Sinds een tijdje hebben we garnalen. Grappige beestjes en ondanks hun snelle eetbewegingen toch heel ontspannend om naar de kijken. Ik word er helemaal zen van. Tot ik woensdagochtend op de bank zat en plots een plens water zag. (En zelfs toen schoot ik niet in de stress). Na het nodige opruim en controlewerk was de rust hersteld, het bleef droog maar hoe het water uit de bak was gekomen bleef een raadsel. Maar vanmorgen hetzelfde liedje. Wat bleek...?  Het water uit het filterpompje liep niet naar beneden maar werd met een vrij krachtig straaltje tegen het deksel aangepist. Daar werd het teveel en sijpelde het de bak uit.

Met een kleine aanpassing is 'het lek' gedicht. Ik blij want de garnalen mogen blijven. (Was elk probleem maar zo makkelijk op te lossen.)