Met mijn handen in de klei

Zondag was het weer tuinweer! In het gezelschap van Mollie  en in mijn strijd tegen de brandnetels heb ik mijn handen weer flink vies gemaakt. De grond is natte klei en hun wortels zijn niet gewillig.

Maar ik ben niet bang voor vieze handen. Op zo'n mooie lentedag als gisteren steek ik ze graag in de grond. Heerlijk even één met de natuur. Om een mooie tuin te krijgen moet je er vroeg bij zijn en ik heb mij dus voorgenomen mijn handen uit de mouwen te steken in de meer dan mooie tuin van mijn ouders. Rond de vijver. Een fijn plekje om te zijn.

De vissen kwamen even kijken wat hun grond deed trillen en werden getrakteerd op een handje vijvervoer. Volgens mijn vader zouden dit nog steeds nazaten zijn van de visjes die ik 30 jaar geleden uit de sloot heb gevist... Zou het? Anders moeten ze uit de lucht gevallen zijn.

Mollie zat achter de kikkers aan. Zo jammer dat je dan je camera niet schietklaar hebt als er na een kattensprong 6 tegelijk in de vijver springen.

Pak me dan als je kan. Kwak kwak

Er zat zelfs een kikker met een kleine pad op zijn rug en ik hoorde al een bescheiden 'kikkerzang'

Ja, het is altijd genieten daar. De treurwilg komt langzaam weer in het blad,

De dotterbloem rukt op met al zijn gele pracht,

de  pieren zoeken snel een veilig heenkomen 

en de rups van de kleine wintervlinder zal ook niet blij geweest zijn met mijn aanwezigheid :)

Maar ik ben weer een paar uur lekker en nuttig bezig geweest en als ik dan het erf afrijdt en de mooie wolkenlucht zie kan mijn dag niet meer stuk :)