Determineren

Wat is het heerlijk het dorp in te rijden met zo'n wegkant vol bloemenpracht. Opeens staat het daar. Ik denk door de flinke regenbuien. (Of heb ik gewoon vreselijk niet opgelet?)

Ik ben er speciaal voor uitgestapt om te kijken wat er allemaal staat. Nu eens kijken of ik ze ook allemaal kan benoemen. Boven en onder zie je volgens mij de grote klaproos.

Deze heb ik zelf nog nooit gezien en toch schijnt het een algemeen voorkomende plant te zijn. Het is de Phacelia. Ook wel bijenbrood genoemd en dat is te zien. Er werd aardig gesmuld.

Als ik het groen bekijk hebben we hier te maken met de kamille. 

En dit is de korenbloem. Er staat niet alleen een blauwe...

maar ook een lila variant. Wat een mooie bloemen zijn dat toch!

En hier de wilde pastinaak. Familie van de vergeten groente. Ik las ergens dat deze soort ook gegeten kan worden. 

Vlakbij staat ook de wilde peen. Ook een schermbloem. Zowel de wilde pastinaak als de wilde peen zijn geliefde planten voor het rode soldaatje. Het was me eerder al opgevallen hoe vol ze er vaak mee zitten. Je leert nog eens wat zo speurend op het internet :)

Hieronder zie je boekweit. Ook jammerkoren genoemd omdat na een nachtvorst een hele oogst als verloren kan worden beschouwd en ja, dat is inderdaad knap jammer. (Wie verzint zo'n naam!)

Je vind ook alles op internet hè! Eigenlijk had ik deze wel moeten weten want die zie ik elk jaar staan. Zo makkelijk neem je dingen dus voor lief. Daar moet toch maar eens verandering in komen. Dit is perzikkruid.

Deze weet ik. Nou ja bijna dan. Ik wist dat het de lathyrus was maar het is de brede lathyrus.

Natuurlijk is ook de vogelwikke van de partij. De dijken staan er hier vol mee.

En tot slot nog gipskruid... Volgens mij heb ik het er best aardig afgebracht zo. Maar verbeter me vooral als ik het mis heb. Het duurt even maar dan weet je ook wat.

Namens de bijen en mijzelf zeg ik dankjewel voor dit prachtige stukje berm!

Fijn weekend, geniet van het mooie weer en van de natuur!

Openluchtmuseum

Gisteren gingen we naar het Openluchtmuseum in Arnhem. Ik had PriePraat er al vaker over gehoord en nu ging het er eindelijk echt van komen. Het was lekker weer en omdat de vakantietijd naar zijn einde loopt was het vast ook niet zo druk. Haha dat kun je denken. De parkeerplaatsen waren al aardig vol toen we aan kwamen rijden. Uit alle landen en windstreken kwamen ze. In het museumpark merkten we er gelukkig weinig van. Zo groot is het.  Alleen voor de lunch was het even behelpen. Een wachtrij, doorlopen naar de volgende eterij, alleen vette hap dus toch terug voor de pannenkoek en toen werden er geen pannenkoeken gebakken. Nou ja, het broodje brie met chutney was een prima alternatief.

In het museum staan allemaal verschillende woningen, molens, gebouwen, fabrieken etc. die daar in de loop der jaren geplaatst zijn. Verplaatst van waar ze stonden naar het openluchtmuseum in Arnhem. Bijzonder hè!? Ook vind je er spullen van vroeger. Spullen die vroeger bestonden en nu niet meer of die door de jaren heen zo gemoderniseerd zijn dat het leuk is het verschil met nu te zien. En er worden oude ambachten beoefend. Werk wat nu niet meer bestaat of door machines gedaan wordt. Natuurlijk viel mijn oog gelijk op dit mandje wol met breiwerk. Wilde je vroeger een trui aan dan moest je hem eerst breien.

Hier zie je vlas en de verschillende behandelingen die het ondergaat om te eindigen als linnen stof. Daar komt nog heel wat bij kijken. 

Er staan zoals ik al schreef een heleboel verschillende woningen. Al die woningen hebben verschillende woonstijlen van door de eeuwen heen. Hier zit ik in de kamer van de jaren '70 van de vorige eeuw. Oranje was een populaire kleur toen. Net als paars, groen en oker. Er stond zelfs een Monstera Deliciosa. Grappig want daar ging het vorige bericht  over.

En hier een typisch jaren '60 interieur. Prachtig die ronde vormen, dunne schuine poten en houtkleur!

De overgrootvader van PriePraat was sigarenmaker. Het was dus ook leuk om te zien hoe een tabaksplant eruit ziet.

Ik heb mijn Tiny house gevonden :) Nee hoor, dit is een plaggenhut. Groter hoeft het niet te zijn maar hier komt wel erg weinig licht binnen. Je kunt je toch niet voorstellen dat mensen hierin woonden. De mensen die erin woonden waren heel erg arm en werden in ieder geval niet oud. 

En ken je deze (nog)? De telefooncel. In de tijd van PriePraat (anno 1967) was er wel al telefoon (een zwarte bakelieten met draaischijf) maar niet iedereen had er één en de mobiele telefoon bestond nog lang niet. In dat geval was je dus aangewezen op een openbare telefoon. Daar gooide je een kwartje in en dan kon je bellen. De telefooncel onderging nog een aantal gedaantewisselingen, betalen met muntgeld werd vervangen door een telefoonkaart en inmiddels zijn ze bijna overal uit de straat verdwenen. Iedereen kreeg een telefoonaansluiting en zelfs dat is nu vaak vervangen door de mobiele telefoon. 

En de brievenbus, hoe lang zal die nog blijven bestaan?  Ook daarin is veel veranderd. Kregen mensen vroeger nog 3 of zelfs 4x per dag post, tegenwoordig is dat nog maar 1 x per dag en niet eens alle dagen. Ook dat is voor een groot deel overgenomen door de komst van de mobiele telefoon, computer en e-mail.  

Ik hoop maar dat hij nog lang niet verloren gaat want naast het lezen van blogs gaat er toch niets boven het ontvangen van gezellige post!

Al met al was het een geslaagd dagje uit. Een aanrader! (en als je gaat, koop dan vooral het boekje bij de ingang. Daarin staan alle bezienswaardigheden met foto nog eens beschreven).

Monstera mooi

Eén van de eerste dingen die ik in mijn leven zag waren de prachtige gordijnen met de grote bladeren van de Monstera deliciosa. Bij mij beter bekend als de gatenplant. Een plant waar ik mee opgegroeid ben. In mijn ouderlijk huis stond een hele grote en ook toen ik op mezelf ging wonen stond hij natuurlijk op de vensterbank. Sindsdien is het 1 van mijn lievelingsplanten. Samen met de sanseveria (vrouwentong), de crassula ovata (centenplant) en de cactussen. 

Best jammer is het dan dat ik geen van deze planten tegenwoordig nog in huis heb staan. Te klein behuisd, te smalle vensterbanken en ik durf het ook niet meer nu er 2 katten zijn die geen planten gewend zijn en bang dat ze er een hap uit nemen.

Dan maar in de vorm van "kunst" dacht ik dus raapte ik mijn creativiteit bij elkaar en stond gisteren in het teken van de Monstera Deliciosa. Ik maakte een stempel, beschilderde een bord en theehoudertje en kleide van Fimo een hanger. 

Ook leuk toch. Heb ik hem toch weer een beetje in huis. 

Ben jij ook fan van de gatenplant? Op het blog Ogenzalf staat nog een leuk bericht over planten van vroeger en de Monstera Deliciosa. Ga vooral even kijken.

De naam is PriePraat

Eens een poppenmoeder altijd een poppenmoeder. Was ik het al figuurlijk, nu ben ik het ook letterlijk. (De rok staat nog op mijn wensenlijstje :)

Ik haak, brei, knip, plak en klei. Zo creëerde ik 'de wereld van RoosjeMijn' 

Ik hou van de natuur en alles wat groeit en bloeit, vliegt, zwemt en loopt.  Ik heb een zwak voor creatieve mensen, enthousiasme en bevlogenheid en een afkeer voor afgunst, agressie en geweld. Mijn lievelingskleur is groen, ik hou van de jaren '70, Ikea en mijn fotocamera/telefoon. Ik ben gek op appel/notentaart met slagroom en luister momenteel naar Michel Fugain & le Big bazar.

Ik ben PriePraat. Aangenaam kennis te maken :) 

poppenmoeder

Als kind was ik een echt poppenmoedertje. Trots liep ik met mijn blauwe poppenwagen over straat. Keuvelend tegen mijn pop Annemieke.

Zodra er mensen mij tegemoet kwamen lopen liep ik naar de zijkant van de wagen om te kijken of 'mijn baby' nog wel goed toegedekt lag. Schattig toch hoe je ervan overtuigd kan zijn dat mensen denken dat er een echte baby in je wagentje ligt. Inmiddels weet ik wel beter maar als ik een meisje met haar kinderwagen zie lopen denk ik daar weer aan terug en doe ik mee in het spel.

Mensenmoeder ben ik nooit geworden door te kiezen voor mijn bromsnor maar die bracht wel een zoon en dochter met zich mee.

En die kwamen op den duur met hun ware Jaco(bi) thuis. 

Wat mij in de loop van de jaren maakte tot oma...

Van poppenmoeder naar echte oma. Dat heb ik zo slecht nog niet gedaan :)

Pontje pontje

Gisteravond werd PriePraat door Espiratie uitgedaagd om tijdens een Pontje Pontje wandeling de zon op te zien komen. De zon op zien komen!? Dan moet je toch aardig vroeg je bed uit! Vroeg op, ongetraind... Ik zag de aarzeling. "Kom op" zei ik. "Je hebt het er zo vaak over, dit is je kans." "Goed" zei ze "maar dan moet jij wel mee." Oei, vroeg op, ongetraind... maar ja, nu wilde ik mij natuurlijk niet laten kennen dus toen vanmorgen de wekker om 05.30 uur afliep wreef ik gelijk de slaap uit mijn ogen. Klaar voor de uitdaging! 
13 kilometer daar draai ik mijn hand niet voor om ;)

De wandeling begon bij mijn huis. Vandaar liepen we naar de pont van Eck en Wiel waar Ludka en Elo zich bij ons voegden. Dat had Esther zo bedacht omdat we dan richting de zonsopkomst wandelden. Het was al aardig licht maar nog zonder zon en opeens piepte hij aan de horizon omhoog. Zo mooi. 

Toen ik een gezellig babbeltje wilde maken met Elo bleek hij meer van het lol maken te zijn en met lol maken bedoelde hij inzepen. Gelukkig was daar de hand van Ester die mij van deze inzeepbeurt redde! 

Na een paar kilometer op de dijk kwamen we bij de pont van Ingen naar Elst. Je vaart dan van de provincie Gelderland naar de provincie Utrecht. Wat een imposante scheepsketting ligt daar. Schip ahoi!! 

Aan de overkant liepen we via Elst naar Amerongen. Eerst langs de weg en daarna door een bosachtig gebied. Tot we uiteindelijk bij kasteel Amerongen uitkwamen. Zou daar mijn prins op het witte paard wonen?

Vandaar kwamen we op de veerweg naar het pontje Amerongen Eck en Wiel. We hadden er al zo'n 10 km op zitten toen. Wat een eind hè!? Ik begon het wel te voelen een PriePraat volgens mij ook. Hier namen we weer afscheid van Ludka en Elo. Tijd om even uit te rusten op de boeg. Land in ziiicht!

Ik voelde mijn spieren gelijk opstijven dus hoe het morgen, of erger nog overmorgen gaat zijn... Maar Ludka gaf me de tip om te gaan liggen met de benen omhoog (en een flesje bier voor het spierherstel) dat liggen heb ik gedaan dat biertje heb ik maar overgeslagen en ik geloof echt dat het werkt!

3 uur en 13 kilometer. Het was een heel eind maar wel een heerlijk begin van de dag en zeker voor herhaling vatbaar. 

De tuin in

Opeens was het zomer. Heerlijk! Blauwe lucht, mooie wolken en volop zon. Wat een lekkere dag voor in de tuin.  Daar was ik dan ook te vinden. In een eerder bericht vertelde ik al dat ik meer groen wil in onze bestrate tuin. Ik wil beestjes in de tuin. Vogels, insecten, egels, padden, slakken, ja zelfs slakken (althans dat denk ik nu  :)

In het grind aan de zijkant van het huis stond al een boom en bloeiden er wat viooltjes en akelei. Dit jaar kwam er spontaan een grote karmozijnbes bij en zelf verplante ik een paar springbalsemienen. Toen ik dat zo zag bloeien en de hommels en merels er zo van zag genieten nam ik mij al voor daar volgend jaar nog een schepje bovenop te doen.  

Maar waarom wachten tot volgend jaar en waarom beperken tot het grind...? Dus vandaag verdween er (eindelijk) een rij tegels, werden er een paar zakken potgrond gehaald bij het tuincentrum in het dorp en werd er een nieuwe tuinstrook gemaakt.

Daarna kwamen de inmiddels verzamelde zaden tevoorschijn. Wat er in welk potje zit? Geen idee. Wat het gaat worden ook geen idee maar als het gaat zoals ik hoop dat het gaat komt er stokroos, springbalsemien, akelei, klaproos, ooievaarsbek, juffertje in het groen, siererwt en stinkertjes en en... en dat allemaal in dat strookje. 

Nu laat ik de natuur en de tijd even zijn werk doen. Spannend wel. Hopelijk volgend jaar een voor en na. Ik ben benieuwd! Op naar de volgende tuinklus.

Natuurverzamelaar

Vandaag liepen we voor de weekboodschappen naar de lokale supermarkt in het dorp. Bij mooi weer heeft dat altijd de voorkeur boven de auto. (Het voordeel van een man op een scootmobiel is dat die helemaal afgeladen kan worden met volle tassen en dat je zelf dus niets hoeft te dragen ;)  Tijdens zulke loopjes ligt mijn aandacht vooral bij wat me voor de voeten komt. Dan ben ik een soort straatjutter.

Meestal blijft het beperkt tot veren. Daarvan maakte ik al een heel verenboek. Dit jaar raap ik ze niet meer massaal op en wat ik opraap stop ik in het bijenhotelletje wat ik kocht bij Tuinderij Ganzert. Elke keer als ik het zie staan bij de achterdeur word ik er blij van. (Bij deze beloof ik de bijen plechtig dat ik het inpikken van hun hotel volgend seizoen dubbel en dwars goed zal maken)

Vandaag vond ik dit blad... ????? Huh, midden op straat en het kan er niet lang gelegen hebben. Deze had ik nog niet in mijn herbarium dus ik heb hem te drogen gelegd tussen een boek. (Er stond ook een vrachtwagen met draaiende motor. Oke, mijn fantasie slaat op hol). 

Al weken loop ik te azen op zaden van stokrozen en toen ik de donkerrode zag staan met zaaiklare zaadbollen kon ik het niet laten. Deze gaan binnenkort de grond in. Ook vond ik een halve schaal van een net uitgekomen eitje. Die gaat in mijn nog te maken "natuurkastje" waar misschien ook het gedroogde kikkertje in gaat maar dat weet ik niet zeker want daar krijg ik toch wel de kriebels van. 

Over natuurkastje gesproken. Wat ook zeker in het natuurkastje komt zijn deze uilenveertjes en deze kleine braakbal die ik van Esther kreeg. Zo tof! En met een beetje geluk kan mijn zus me nog wat schalen en veertjes van de zwaluw bezorgen. 

Ja, ik moet gauw op zoek naar een geschikt (buiten)kastje! In de tussentijd verzamel ik vrolijk verder met wat me nog voor de voeten komt.

Koekenbakker

Een dagje later dan verwacht maar daar heb ik een goede reden voor. Vandaag ging Rick namelijk weer koekjes bakken bij De Proloog en ik mocht meehelpen. Nou dat wilde ik wel! Ik hield de kaart vast waar het recept op staat.

Toen alle ingrediënten in de kom waren gedaan gaf ik aanwijzingen hoe je het koekjesdeeg het beste kunt kneden. Niet dat Rick dat nodig heeft. Die weet prima wat hij doet. Maar het gaf mij een nuttig gevoel en dat is altijd leuk natuurlijk :)

Voor de koekjes is een hele leuke uitsteker in de vorm van een hommeltje. Dat heeft weer te maken met Tuinderij Ganzert waar de hommel een belangrijke betekenis heeft.

Kijk en zo zien ze er uit in de trommel. Het water loopt je in de  mond hè. Dat maakt een kopje Numi thee of een bakje Barista koffie helemaal af.

En natuurlijk moeten ze even voorgeproefd worden. Hmmmmmm lekker.  Ik neem nog een hapje.

En jippie, ik scoorde ook weer een stempel in mijn paspoort. Een fietsstempel. Hoe kan het ook anders in de Proloog.

Workshop Flitstechniek

Gisteren was ik uitgenodigd om een workshop flitstechniek in Amersfoort bij te wonen. In mijn geval was het niet om te leren flitsen maar om er een verslag van te maken wat in de toekomst aan de cursisten meegegeven kan worden. Toevallig heb ik een flitser die door wederzijdse frustratie niet uit het tasje komt dus ik was wel te porren voor een leuk lesje in flitsen. 

En leuk was het zeker! Mede door Johan, die de workshop geeft. Zoveel enthousiasme en persoonlijke aandacht. Fotograferen met een flitser blijkt meer dan flitsen in de woonkamer 's avonds op een verjaardagsfeestje. Een echte aanrader voor mooie binnen én buitenfotografie. 

Aangezien mijn camerakennis nul is (lang leve de automatische stand) was de praktijk voor mij iets te hoog gegrepen dus toen we naar buiten gingen na de theorie lag mijn aandacht alweer snel bij de vierkante meter zonder flitser ;)

Maar natuurlijk ook bij de groep die onder allerlei omstandigheden en met verschillende flitsers de mooiste foto's tevoorschijn toverden. Wat leuk dat je bij daglicht de indruk kan wekken dat het donker is en als het donker is het weer mooi (!) licht kan maken.

Johan was onder de indruk van mijn foto's. Het lukte me de flits op foto vast te leggen. 

En ik heb de klok horen luiden en ga me zeker verdiepen in waar de klepel hangt want wauw wat is het leuk om alles uit je camera te halen wat erin zit. Dit soort plaatjes zijn straks verleden tijd. Weg met de automatische stand. 

De kunst zit hem in de herhaling dus met het schrijven van het verslag kom ik vast al een stukje dichterbij. Dank je Johan (en Tjara) voor deze gezellige leerzame (en smakelijke) dag :)